Rakibi Tebrik Etmek İlla Yapılması Gereken Bir Şey Değil, Niye Kazandın Diye Döven Bile Vardır

Tebrik etmek mağlubiyeti kabul etmektir, mağlubiyet kabul edilir mi; ben beni yenen hiç kimsenin elini sıkmadım!

İsteyen tebrik eder ama bu illa yapılması gereken bir şey değil.

Hele de tebrik etmeme gerekçeleri varsa (Mesela Kılıçdaroğlu Erdoğan için “Diktatörün nesini tebrik edeceğim” diyor)

Benim için beni yeneni tebrik etmek züldür. Yarışmacı felsefeye karşıyım, kişiler arasında yarış olmamalı, hak eden hak ettiği yere yarışmadan getirilmeli. Yarışmacı düşünceye sahip olsaydım yenilgiyi asla kabul etmezdim.

Rakibi tebrik ettiğin zaman iddia biter çünkü onun üstünlüğünü kabul ediyorsun, bükemediği bileği öpen hiç kimse o bileği bir daha bükememiştir.

Hele de bunun etikle, insaniyetle hiç ilgisi yok; insanlığını yine göster ama önce yen, ne gaddar adamım ya iyi ki yarışmacı felsefeye karşıyım, değilse rakiplerimin elimden çekeceği vardı.

Yenilirsem vurur dağlara giderim yeneceğim günü beklerim, yine yenemezsem mezar taşımı ters dikerim! Yenmek yenilmek işte böyle bir şey. Adam beni yenmiş tebrik edeceğim, hadi ya!

Muharrem İnce Erdoğan’ı tebrik etti bu yarış bitti.