Ramazan-ı şerifi yaşıyoruz kalp gözümüz kapalı (mı?)!

Hani şairin ifadesiyle , İstanbul u seyrederken gözlerinin kapalı olmasına benzetilebilir bu durum fakat aksi bir manzaradan bahsetmek istiyorum.

Çocukluğumun ramazanlarını hatırlıyorum ve buram buram bir huzur ve sabır kokusu geliyor burnuma. Gönüllerde yaşanan Ramazan ruhunun dışa vurumu o kadar merhamet ve kardeşlik doluydu ki herkes bu heyecanı takıp koluna bereket taşırdı selam verdiği her dostuna.

Dikkatinizden kaçması mümkün olmayan bir renklilikte yaşanıyor Ramazan-ı Şerif.

Özellikle büyük şehirlerde ramazanın şanına yakışan bir görsellik hakim sokaklara caddelere camilere türbelere. Nereye bakarsanız bakın ramazanla özdeşleşmiş bir unsur karşımızda. Ramazan deyince akla gelenler o kadar belirgin ki artık; ramazan pidesi ve kuyrukları, ramazan tatlıları, ramazan çadırları ve organizasyonları, mahyalardaki ışık ışık yazılan hoş geldinler, ramazan topu, ramazan davulcusu, ramazana özgü alış veriş merkezlerinin süslenmesi, pazar tarzı satış alanlarının açılması, türbe ziyaretlerinin konaklamaya dönüşmesi vesaire vesaire. Televizyonlarda çok farklı değil her kafadan bir sesin çıktığı,kişiye göre tuhaf tuhaf yorum getiren bazı din adamlarının program icra etmeleri, iftar vakti, sahur zamanı, ramazana özgü içecek ve yiyeceklerin reklamlarının her an gözümüzün içine sokula sokula ezber edilmesi vesaire vesaire.

Sanki herkese ait bir rol ve rolün zamanı ve sahneye konulması durumu.


Yukarıda yazdıklarım adetten gelen ve gelenekselleşmiş bir yaşam kültürü sayılabilir. Şahsen yadsınacak bir durum da görmüyorum aşırı ticari düşünülmedikçe ve yanlışa sevk etmedikçe. Bütün bu olanları bir bedenin en uygun kıyafetleri giyinip süslenmesi olarak niteliyorum. Ve en coşkulu en heyecanlı halle yansıtılması taraftarıyım.


Zamane insanları görsel eğilimi gereklilikten ziyade olmazsa olmaz görmeye başladı. Aşığız seviyoruz ifadelerini ağız dolusu söyleyip eyleme geçince bir karınca adımı kadar gidemeyişimiz gibi Ramazan-ı Şerif derken haykırıyoruz özünü ortaya koymaya gelince tuhaflaşıyoruz.Eline diline beline hakim olmanın da üzerinde bir şeyler gerektiren ramazan ayında etrafı gözlemlerseniz özden çok şeklin hakimiyeti göze çarpıyor.


Hayatın devamı ve gelişim için değişim şarttır; değişim başkalaşıma dönüşürse o vakit hayatın ve insanın anlamı kalmaz. Ki ne kadar şekil o kadar az hissediştir. Vitrinimiz sağlamda içerideki raflar nasıl acaba hiç düşündük mü? Ambalajı muhteşemde içinde ne var belli mi?


Küfürsüz ,dedikodusuz, art niyetsiz bir Ramazan yanında da sabır, bereket, kardeşlik duygularını diliyorum.

 Yazar: Denizhan Burhan

https://www.facebook.com/DenizhanBurhanileYansima

http://www.denizhanburhan.org/