Ramazanı da kendimize benzettik..!

Ramazan'a daha on gün var. Ancak çarşı pazar şimdiden Ramazan emtiasıyla dolup taşıyor.

Bugün, alışveriş için Kipa'ya uğradım. Ramazan için özel diyebileceğimiz yiyecekler, içecekler serilmiş ortalığa... Dahası özel bölümler, özel reyonlar açılmış Ramazan için... Ramazan paketleri yığılmış kalmış...

Ne var bunda, ne güzel işte, Ramazan kendini hissettiriyor, diyebilirsiniz. İlk bakışta böyle de düşünülebilir. Ancak, beni rahatsız eden, daha bir gün bile "oruç" tutmamışken, açlığı tatmamışken ve daha Ramazana on güne yakın bir zaman varken, "kıtlıktan çıkmış gibi" ortalığı Ramazan emtiasıyla doldurmak, işin manevi boyutunu görmeyip, sadece "tüketim çılgınlığı" denilebilecek açıdan Ramazanı anlamaktan dolayıdır.

Ben mi yanlış anlıyorum, yoksa artık gerçekten her şey, her özel zaman, her özel gün sadece maddi anlamda "tüketim körüğü" olarak mı düşünülür oldu. Eskiden de, Ramazanda çarşı pazar şenlenirdi, ancak bu manzara, genellikle Ramazanın birinci gününden itibaren ortaya çıkardı. Ramazan pideleri, hurmalar, hoşaflıklar, tatlı çeşitleri...vs..Bütün bunları, daha Ramazana on gün varken görmezdik.

Bugün, tok karınla Kipa'da gezerken, bu Ramazan cümbüşü hiç heyecan vermedi, hiç cezbedici olmadı; aksine bir tür soğukluk hissettim. Henüz hak etmediğimiz bir nimet ifrazatı gibi gördüm manzarayı. Oysa, oruçlu iken gezseydim, nimet zenginliği, alışveriş çoşkusu çok farklı bir anlam kazanır, maddi olmaktan ötelere geçerdi.

Korkarım, bu sonu gelmez "tüketim azgınılığı" ile Ramazanı da kendimize benzettik. Ramazan "oruç" tutma zamanı iken, daha çok yeme, daha çok içme, daha çok tüketme zamanına dönüşüyor. Üstelik bu dürtü, Ramazanın gelmesini bile beklemiyor.

Gel de "Nerde o eski Ramazanlar.." deme..!

İyi Pazarlar..!