Ramazansız ruhuma mektubumdur

Gökyüzünden nur yağıyor sanki. Gece, bir başka aydınlık. Gözlerimi kapatıyorum, yankılan ses O’nun kelâmı. Nur yağıyor sanki. Kime dönsem elleri semada, kime dönsem gözleri buğulu kime dönsem ağızlarda tek kelime “ Yarabbi ”

“iste vereyim” diyorsun, diyorsun da ne isteyecek bir hâlim nede isteyecek bir yüzüm var şimdi Senden Ey Rabbim. Kuşatmış etrafımı nefsim, ben bitik, ben perişan, ben seccadesi gözyaşı görmeyen…

Gökyüzünden nur yağıyor sanki. Ne müthiş bir tablodur bu. Her yer adını anar, her yer “Allah” der, her yer sana koşar… ve ben… yürü artık ey ayaklarım yürüsene, Onun hakkını veremeyen ey kalbim haydi artık Allah aşkına ağlasana…

Biliyorum ki akmıyorsa gözyaşım senin adından, suçu gözlerimde değil, kurumuş kaynağı olan kalbimdedir.

Bir dua benim ki sadece, kelimelerin içinin boş olduğu ancak kalpten akan ile dolacağı bir dua…

Ramazanımızı yüreğimizde her daim saklamayı bize nasip et… Kalplerimizi adınla doldur.
Ve şimdi ben seni bilmeyen için ağlıyorum…