Randy Pausch ve 'Son Konuşma', mutlaka okunmalı

“Son Konuşma”yı yakın bir arkadaşımla kitapçıda rafları tararken onun tavsiyesiyle aldım.

Bu yazıdaki amacım kitap tanıtımı veya reklamı değil, hayata bir bakış açısı ve bir yorumu paylaşmak. Bunun yanında, hiç farkında olmayabiliriz ama sanal dünyada varolan önemli kaynakları da ilgi duyacaklara tanıtmak.

Türban ile darbe arasına sıkışmış kamuoyumuzun öncelikleri arasında aşağıda bahsedeceğim konular da olsa, belki hala dünyanın entellektüel gündem açısından gelişmemiş ülkeleri arasında kalmayacaktık.

Randy Pausch, orta sınıf bir Amerikalı aileden gelen ve kendi çabasıyla Carnegie Mellon Üniversitesinde sıradışı ( Carnegie Mellon zaten sıradışı bir kurum) Profesör olup pek çok çocukluk hayalini 40’lı yaşlarına kadar gerçekleştirebilmiş kendiyle barışık ve mutlu bir aile babası.

Geçen yıl bu zamanlar, ansızın pankreas kanseri olduğunu öğrenir. Doktorların kendisine verdiği yaşam süresi maalesef 6 ay kadardır.

“Son Konuşma” , Randy Pausch’un özellikle üç çocuğuna eğer yaşayıp onların büyüdüğünü görebilseydi yaşama ait deneyimlerinden aktarmak istediklerinden oluşan bir derleme. Kitabın içeriğini, öğrencileri ve arkadaşları ile Carnegie Mellon Üniversitesi’nde yaptığı “Son Konuşma”da bir sunum olarak geçen yıl Eylül ayında paylaşmış. Mutluluk verici bir gelişme, kitabın İngilizce orijinalinden hemen sonra Türkçe çevirisi de bu yıl yayınlanmış.

Kitabın ayrıntılarına girmeyeceğim, isteyenler alıp okuyacaklardır. Bu yazıda esas paylaşmak istediğim dünyada erdemli yaşayarak mutlu olan ve yaratıcılıklarını çıkarsız paylaşmaktan kaçınmayan önemli bir kitle olduğu.

Randy Pausch ve arkadaşları bu gruba giriyor.

Randy Pausch’un son sağlık durumunu şu anda bilemiyorum. Kişisel blogunda son kayıt 26 Haziran 2008 tarihli ve yavaş bir ilerlemeden söz ediyor ancak yayınladığı tıbbi kayıtlar metastas’ın çok ilerlediğini de ortaya koyuyor.

Şu an çoktan öldü mü bilmiyorum ?

Eğer yaşıyorsa (gerçekçi olarak pek uzun bir süresi yok) günün birinde mutlaka tanışmak istediğim kişilerden biri.

Randy Pausch’un yaşam deneyimlerinden felsefi çıkarımlarımı burada uzun uzun yazmak istemiyorum.

Daha da önemli olabilir, bu yaşam deneyimine ek olarak, kitap sayesinde, Carnegie Mellon Üniversitesi’nin “Alice” isimli tüm dünya çocuklarına açık bir yaratıcı düşünceyi geliştirme kaynağı olduğunu öğrendim.

Randy Pausch’un da büyük emekleriyle gerçekleştirilen Alice Projesi ile, çocuklar eğlenerek bilgisayar programcılığının temellerini öğrenebiliyorlar ve üç boyutlu animasyonları kendi kendilerine yaratabiliyorlar.

Alice, sıradan bir freeware değil. Bir dönem fırtına gibi esen “The Sims” oyunu, Alice kullanılarak geliştirilmiş.

Konuyla ilgili tüm linkleri aşağıda veriyorum ancak kendimle ilgili bir yorumu da paylaşmadan geçemeyeceğim.

Kişisel hayatımda verdiğim kararlar sonucu son bir yıldır çalkantılı bir değişim süreci yaşadım. Bu sürece ilk fiili adımı tam da geçen yıl bu zamanlarda ( Randy’nin pankreas kanseri olduğunu öğrendiği dönemde) atmıştım. Yaş olarak çok yakın olmamızın yanında, büyük bölümü gerçekleştirilmiş çocukluk hayalleri ve hayatı yaşarken sarıldığımız ilkeler olarak da Randy Pausch’a kendimi çok yakın buldum.

Son bir yıllık dönemde yaşadığım zorluklar ne olursa olsun, onun kitabını okuduğumda aslında benim yaşadıklarımın bir hiç olduğunu anlıyorum. Hala yaşıyor mu bilmiyorum, Randy Pausch’un yeryüzüne şu ana kadar kattıkları benden çok çok daha fazla.

Yaptıklarına kıyasla başına gelen belki haksızlık olarak görülebilir ancak hayatının son sağlıklı 6 ayını yaşarken gösterdiği yaşam sevinci ve kararlılık son derece etkileyici. Belki de bu sayede Randy Pausch ölümsüzlüğe erişecek.

Carnegie Mellon Üniversitesi, Alice Programı hakkındaki link ( üç boyutlu animasyon yaratabileceğiniz programları ücretsiz indirebiliyorsunuz):

http://www.alice.org/

Randy Pausch hakkındaki web sitesi

http://www.thelastlecture.com/aboutr.htm

Son tıbbi gelişmeleri hakkında blog:

http://download.srv.cs.cmu.edu/~pausch/news/index.html