Rapunzel Endülüs'ten kaçan bir kediydi

Evet Rapunzel endülüs'ten kaçan bir kediydi, ben gördüm.

Gece yarısını geçmişti, dışarıda yağmur ayırım yapmadan tüm pencereleri tırmalıyordu açılmayacağını bile bile usanmadan, sesli bir ilahi fotograf makinası, ıslanan yağmurla çelikten yapılmışcasına uzanan sokakların resmini çekiyordu, bir büyü vardı gecenin içinde saklanmaya çalışan ama saklanamayan.

Bir kedi miyavlaması, iki ilahi deklanşör gürültüsü arasına sıkışmış ve kendini duyurmayı başarmıştı, adam dahada yaklaştırdı başını aynı anda bir çok yağmur damlasının sahne alıp selam vermeden sahneden çekildiği penceresine, önce alnını dayadı güvenle ve usulca sonra burnu değdi merakla ve acıma duygusuyla karışan nefesiyle buğulandırdığı camına.

Karşı duvarın üzerinde görmüştü onu henüz keşfedemediği dünya, hayat ile nasıl başa çıkılacağını bilmediği herkes için değişik izler, tadlar, anılar, hüzünler bırakan yağmur bir duvarın üzerine hapsetmişti onu, aceleyle pencereden ayrıldı adam hızla geçti odayı, küçük kediden daha cesaretliydi, tanıdığı dünya ve hayat onu kediden daha üstün kılıyordu yağmur karşısında. Kapıyı açtı, yüksekten yere atılan bir çift ayakkabının gürültüsü yankılandı binanın içinde, bir kat aşağıya telaşlı ve hızlı adımlarla inip kapıdan çıktı, birkaç metre sonra işte karşısındaydı endülüs'ten kaçan rapunzel'in.

Rapunzel i düşündü birden sapsarı tüyleriyle görünce, gülümsedi usulca kavradı titreyen kediyi, Endülüsten kaçmış olmalıydı evet evet kesinlikle oradan kaçmış olmalı, endülüs te duvarlar yüksektir, galiba açık olduğu bir anda oradan kaçmış, beraber acele etmeden ıslanmanın tadını çıkarmak istercesine, minik ıslak kedi kendi bilinmeyen güvenli yeni kalesine giderken, adam Rapunzeli kurtaran prens edasıyla gülümseyerek girdi hala açık duran kapıdan.