- Kategori
- Deneme
- Okunma Sayısı
- 180
Rastgele

Her sabah yeni bir başlangıca uyanıyorum. Bazen bunun farkındayım, bazen değilim. Zorlanıyorum rollerimde. Çünkü birçok yöne akması istenilen bir nehrin karmaşasını yaşıyorum içimde. “Ne istiyorum?” “Var olma mücadelesinin neresindeyim?” soruları kafamda dolanıyor.
Mutluluğun genel bir hal olduğunun farkındayım. Bu nedenle an’ a odaklanıp, yaşadıklarımı çok da ciddiye almamaya çalışıyorum. Sadece bunu yaşarken ne öğrendiğimi soruyorum kendime… Bütün olanlar, üst üste gelenler; aynı türde sınavlar ne yapmamı istiyor benden…
İnsanlar değişiyor, sorunlar değişiyor; içerik değişmiyor. Benim tepkilerimin, tepkisizliğimin yukarıdan baktığımda çok da değişmediğini görüyorum. Ama artık günler daha hızlı akıyor. Olgunluk belirtisi bir şeyler görmek istiyorum kendimde. Daha farkında, daha vurdumduymaz, daha daha daha…
Bazen bilinçaltımda olanları düşündükçe; sebep sonuç ilişkisi kurdukça açığa çıkanlar canımı acıtıyor. Kendime çok acımasız davrandığımı hissediyorum. Birilerinin yaptıklarından kendimi sorumlu tutuyorum.
Günah keçisi değilim, kurban değilim.Herkes kadar hata yapma ayrıcalığı olan, zarar gördüğünde korunmak için geri çekilen, çoğunlukla susmayı tercih eden biriyim. Sadece insanlara güvenim artık daha az. İnsanları seviyorum ama uzaktan. Çünkü yaklaştıkça canım acıyor. Dikenlerinin beni kanattığını hissediyorum. Görünmeyen damlalar vücudumdan çıktıkça güçsüzleşiyorum. Kendime çekilip güç toplayınca ancak o zaman tekrar fanusumdan çıkabiliyorum.
Beklenti denen şeyin ne olduğunun kafamda bir anlamı yok. Günün bana getirdikleriyle içinden istediklerimi alıyor, bazısını da yoklayıp bulduğum yere geri bırakıyorum.
Önerilerine Ekle Beğendiğiniz blogları önerin, herkes okusun.

Ne güzel bir düşünce "bu yaşadığım bana ne anlatmak istiyor?" bence sen olayı çözmüşsün! başımıza gelenler bizim zemin hazırladığımız olaylar aslında. Ama acımasız olmamız gereken en son kişi kendimiziz. Fedakarlık mı öz veri mi? bu ayrımı hepimiz kaçırıyoruz. Fedakarlık biri feda ederken diğerinin kar etmesidir. Oysa özveri özden içinden gelerek verebilmektir. Çok konuştum galiba ama yazılarını özlemişim:) yoktum buralarda geldim. iyi ki de sayfanda gezindim.sevgiler...
Merve Ballı Acar 14.01.2015 19:47- Cevap :
- Sevgili Merve, hoşgeldin... Bazılarımız ne kadar konuşsa da fazla gelmez. Aksine dinledikçe görmediklerini görürsün. Aslında kavramların ne anlattığını bilmek ve gerçekten seçtiğimizin ne olduğunun farkında olmakta gizli yaşadıklarımız... Kötü bir şey seçilir mi bu sana zarar verse bile... Ya da eşit bir zeminde olmayan ilişkide kendini bilerek feda eder misin? Eğer seçiminin her yönünü incelediysen ve bir yol çizdiysen o bile kabul edilebilir. Aslolan bir yaprak gibi sürüklenmek ve ne yaptığının farkında olmamak ya da olsan bile gerekli zamanda gerekli tepkiyi göstermemek... Teşekkürler yorumuna 16.01.2015 9:09
Hayatta her şeyden önce insanın kendisini sevmesi ve kendine değer vermesi lazım. Değerli olduğunu hisseden, bilen insanın daha az canı yanar diye düşünüyorum. Çünkü izin vermez kendini üzmek isteyenlere. Dikilir karşısına ve "dur bakalım!" der, kaçmaz...:) Güzeldi, emeğinize sağlık...Selamlar, mutlu kalın...
Ayşegül HAYVAR 04.12.2014 16:37- Cevap :
- Yorumunuz benim için ufuk açıcı oldu. Teşekkürler Ayşegül Hanım Sevgiyle... 04.12.2014 20:01