Razı değilim

Sizin dün boğazınızdan geçti mi lokmalar? Evinizden atılmış, sevdiğinizden ayrılmış, babanız çok hastaymış gibi bir ağrı gelip çöreklenmedi mi göğsünüze, durduk yere ağlamak istemediniz mi?

Durduk yere değil hiçbiri, bizim dün on beş evladımız gitti. Biz burada rahat rahat bayram tatili planları yapalım diye, biz boğaza bakarak demli çay içelim diye, biz borsada hisse senetlerimizi alalım satalım diye, onlar orada öldüler. Bölünmez bütünlüğümüz diye, tek devlet tek ulus diye, vatan aşkı diye, namus borcu diye, askerim diye, on beş fidanı toprağa teslim ettik dün.Biz burada, onlar orada…

Siz bunun sorumluluğunu hissetmiyor musunuz? Var oluşumuzun bedelini canları ile ödeyen bu çocuklarımızı kendinizin adletmiyor musunuz? Bu yaşananlar size de yük olmuyor mu, sevinçleriniz buruk, başarılarınız eksik, huzurunuz sahte gelmiyor mu size de? Burası sizin de vatanınız değil mi, siz de bu ulusa ait değil misiniz, sizin de borcunuz yok mu? Nerdesiniz?

Bize dayatılan bu düşmanlığa içiniz elveriyor mu? Sokağa çıkmak, bağırarak koşmak, kine, nefrete isyan etmek, böyle hisseden diğerlerini bulmak, çoğalmak, ölümü, terörü, hıyaneti lanetlemek, barış diye, yaşam hakkı diye, bu ülke bizim, hepimizin diye onbinler, yüzbinler, milyonlar olmak istemiyor musunuz? Neredesiniz? Daha ne bekliyorsunuz?

Bir kişi bile ölse aslında hepimiz ölürüz, nerdesiniz - yoksa siz de gelecek ay ABD’ye gidecek olan(!) başbakanımıza bel bağlayanlardan mısınız?

(Resim hürriyet internet sayfasından alınmıştır)