- Kategori
- Gündelik Yaşam
Reddedileni Konuşmayalım Bile
Bir şeyi asla kabul etmediğimiz nasıl belli olur?
Yapmayız, yaptırmayız, yapılmasına razı olmayız.
Kan davası malum bitti, konuşan var mı? İşte böyle olacak. Keza başlık parası filan.
Demek ki burada bunlar gerçekten reddedilmiş.
Atıyorum namus cinayeti bitmedi.
O halde namus cinayetini bu toplum reddetmiyor mu diyeceğiz?
Gerçek reddetme bizzat yapanların reddetmesidir. Örnek verdiğimiz kan davasında kan davasını sürdürenler yanlışın farkına varmışlar ve toplumun ezici baskısı sonucu silahı bırakmışlardır.
Karşıt örnek namus cinayetinde demek ki yapanlar yanlış olduğunu düşünmüyorlar artı toplumun da ezici baskısı yok, yani bazıları bunu tam olarak reddetmiyor.
Reddettiğimiz şeyleri konuşuyorsak reddetmemişiz demektir. Hala onu konuşmak onay vermektir konuşan da istiyor demektir; şeytanın muhabbeti olmaz!
Bu güne kadar neyi reddettik? Benim hatırladığım kan davası, başlık parası.
Çocuk gelin; karşı mıyız, devam ettiğine göre…
Çıkıp ben şöyle dürüstüm böyle dürüstüm demeyeceksiniz. Bu ülkede çocuk gelin anlayışına taraftar olan var ki devam ediyor.
Kanunun karşı olması bir şey ifade etmez önemli olan halkın karşı olması.
Karşı olduğumuz şeyleri eleştirmek için bile konu yapmayalım. Kimse savunanlar azınlıkta kalsınlar. Bilelim kim olduklarını.
Biz konuşmayalım bile ki kimmiş bunlar çıksın ortaya. Biz konuşunca konu tartışılan bir konu oluyor. Ne tartışması çöpe attık. Savunanları da meşrulaştırıyoruz. Adam der mi ki taraftarım diye, karşı olmayan (hatta bugünkü durumda tepki göstermeyen) taraftardır.
Görünüşte herkes karşı ama devam ediyor; herkesin karşı olduğu bir şey devam etmez.