Referandum üzerine okumalar...

16 Nisanda gerçekleştirilen referandum, uzun süre tartışılmaya ve gündemdeki yerini korumaya devam edecek gibi...

Şöyle yazılan çizilenlere baktığımızda, neden “Evet” oranının düşük çıktığı sorgulanmakta.

Esasında, “Evet” oranı, Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ın Cumhurbaşkanlığı seçiminde aldığı oya denk düşecek şekilde tezahür etti.

Referandumun sonucuna yönelik demin de ifade ettiğim gibi, sorgulamalar ve kalem oynatmalar devam etmekte.

Bence, bu referandum oylamasında sonuçların, en azından “Evet” oylarının %51 çıkmasında, mütedeyyin kesimin etkisi olmuştur.

Özellikle, Kürt toplumunun referandumda oyunu neye göre vereceği merakla beklenen bir husus idi. Yine, Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nin referandum renginin ne olacağı, oylamanın sonucu açısından büyük ehemmiyet arz etmekteydi.

Yine, kanımca, Kürtlerin büyük bir çoğunluğunun, özellikle muhafazakâr Kürtlerin, reyini “Evet” istikametinde kullanması; aslına bakılırsa Cumhurbaşkanı Sayın Erdoğan’ın liderliğine oy vermeleri, referandumda %51 oranının çıkmasında büyük bir paya sahiptir.

Belki, muhafazakâr Kürtler, oyunu/tercihini “Evet” yönünde belirlemeselerdi, bu tezahür eden %51’lik oran da yakalanamayabilirdi.

Şimdi...

Referandum geride kaldığını göre... Ülkemizdeki gerçek sorunlara dönebilecek miyiz?

En azından “normalleşme” meyanında siyasi taraflar, ellerinden geleni yapabilecekler mi? Yönetilebilir bir Türkiye’nin yeniden hayata iliştirilmesi, yönetim sistemimizin değiştirilmesi kadar önemlidir. Kutuplaşmaların engellenmesi, insanların birbirlerini siyasi ideolojilerinden ve hayat tarzlarından ötürü “düşman” gibi görmeleri, yine birbirlerine “yabancı” gibi bakmaları, ülkemizin yeni döneminde halledilmesi gereken marazlı yönleridir.