Rehabilitasyon merkezlerinde aile eğitimi

Ülkemizde Özel Eğitim ve Rehabilitasyon hizmetleri son 5-6 yıldır hız kazanmaya başlamış olup beraberinde sektörel sorunların artamasına yol açmıştır. Bunlardan en önemlilerinden aile eğitimi olsa gerektir. Kurum açma, öğrenci bulma, personel giderlerini karşılama derken kurumların ilgili yönetmenlikler uyarınca yapmaları yasal zorunluluk kespeden aile eğitimlerini ihmal etmişlerdir. Öyle ki Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeleği'nde geçen "bireysel ve grup derslerinin yanında aile eğitimi de hizmetler içinde kapsamaktadır" muğlaklığı kurum sahiplerini keyfite hatta böyle bir şeyin söz konusu olmadığını ileri sürmelerine yol açmıştır. İşin aslı faturalandırılmayan aile eğitimi meslelesinden ibaretttir.İkinci gerçek maalesef ailelerin bu konuda farkındalıklarının olmaması, üçüncüsü devletin etkin denetim yapamaması gibi sebepler "eski köye yeni adet mi getirilir" sözünü hatırlatıyor ve hiç bir şey yokmuş gibi sektörün ana can damarı niteliğinde olan ve kurumu güçlendircek aile eğitimi ihmal edilmiş olmaktadır.

Parasal telaşa düşmüş kurum sahiplerini aileleri memun etmek adına informel vaatleri, "aileyi tutma" geleneğini oluşturmakta ve kemikleşmiş bir yapıya büründürmektedirler. Maalesef işin acı tarafı budur ve buna el atılmadığı taktirde kalıcı ve sağlıklı özel eğitim hizmetlerinden söz etmenin mümkün olmayacağı aşikar bir gerçek olarak hep önümüzde duracaktır. Klasik tabirle ifade edilecek olursa "mahalle baskısı" oluşturup bu işe önce devletin yetkili birimleri ve personelleri, her an ve an bu gerçekle yüzleşemeyen/ yüzleştirmeyen ailelerin yukarıda bahsedilen gerçekler ışığında hareket edip ciddi tepki oluşturmaları ve kurumların kendilerine çeki düzen vermeleri adına önemli bir baskı unsuru olacaklarını unutmamaları gerekir. Ne yapmalı kısımını ilerleyen zaman diliminde ayrıntılı ele alınarak başlığın devamı niteliğinde yazar tarafından kaleme alınıp geniş kitlelere ulaşması adına çabasını sürdürecektir.