- Kategori
- Şiir
Renk armonisi
Eğer renklerin sahibi olsaydı Güneş'in yansıtmasına izin vermezdi onları
Özgürlüğünü kısıtlardı, kıskanırdı onları
İzin vermezdi tek beden olup çığır aşmalarına
Rüzgar hüküm giydirirdi
Fırtına sürüklerdi karanlığa
Işık böylesine hükmetmezdi konuşmalarına
Her renk özgürdür kendince
Çığır açar her bir yüzeyde
Boşlukta raks eder delicesine
Güneş'e göz kırpar ama Ay ile aldatır gecelerde.
Gökyüzü hüzünlendiğinde renklerin en acıtan tonunu seçer
Mutlulukta ise en can verenini
Yaprak su ile buluştuğunda aşkını yeşilin en sürrealist tonunda bulur kendini
Güneş elveda derken evrenin herhangi bir noktasına kırmızının en haz verenini seçer
Ve ağlarken gökyüzü mai ile buluşur, mai her tonunu saçar denizlere
Su can bulur mavi ve yeşilin teninde
Gün tüm renkleri seçer duygularının seyrinde
Ve aşk tonlarda bulur kendini, seviştiğinde
yalnızlığında...
Pelin