Resimdeki buruk sevinç

Bu resimdeki "buruk sevinci" bulun, nerede ?

Göremezsiniz !..

Burada görebileceğiniz, resim çekildiğinde bir yığın insan değil, onların yüzlerinden okunan sevinci, mutluluğudur. Görünen bu !

Orada görünmeyen buruk sevinç ise benimkisi. Zira, bu resme bakarken hem üzüntü, hem de sevinci bir arada yaşadım. Neden mi ?

Birincisi, ben de "Milliyet Blog Yazarlığına" kabul edilen bin küsur yazardan biri olduğum için sevinçliyim. Hele hele ki, yaklaşık altı bin başvurudan sonra, yazabilen bin küsur kişiden biri olduğumu okuyunca çok sevindim, şanslı biriyim herhalde diye düşündüm.

Tüm blog yazarları 13.Ocak tarihini muhakkak ki ajandasına yazmıştı, ya da post-it’ine yazıp, bir taraflara yapıştırmıştı. Bu tarihin ne olduğunu da bugün Milliyet gazetesini açıp okuyanlar "İşte Milliyetin Dev Yazar Kadrosu" başlığının altındaki haberi okuyunca, resimleri inceleyince öğrendiler 13 Ocak tarihinin anlamını. Ve o tarihte, Milliyetin taze yazarları buluştular, yazılardan tanıdığımız simalar birbirleri et ve vücutla da tanıdı, gerçek yazarlarla tanıştılar. Onlara, hogeldiniz Milliyet yazarları diye hitap edildi. Yediler, içtiler, eğlendiler.

Evet, bu tarihte Milliyet'in büyük bir özveri ile bu yazarları bir araya getiren toplantıyı düzenlemeleri de taktire şayandı. Bu benim ne kadar seçkin bir ailede bulunduğumun yegane kanıtıydı. Kimse, bunu başka yerlere çekmesin. Bu cümle, hem yağdan, hem baldan uzaktır. İçten gelerek yazdım.

Üzüntümse şu !. Ben, maalesef davet edilmeme rağmen, önemli bir bahanem olması dolayısı ile bu toplantıya katılamadım. Sevinç ve üzüntü bir arada. Buna "buruk sevinç" de diyebiliriz.

Resimleri görüp, arkadaşlarımın konu ile düşüncelerini okuduktan sonra, tüüüh desem de, bir şarkının mısrasında olduğu gibi "vakit çok geç" demenin acizliğini de hissetmedim desem yalan olur. Arkadaşlarım adına gerçekten çok sevindim. Böyle bir organizasyonun magazinsel değeri olur mu bilmiyorum ama bizim yüreğimizdeki ve beynimizdeki yeri bir başka oldu. Gitmesek de, katılmasak da o toplantı bizim toplantımızdır. !

Oradaki arkadaşları kıskanmadım dersem, yalan olur. Evet kıskandım ama o arkadaşlar benim içinde eğlendi, benim içinde tanıştılar gerçek yazarlarla.. O hitap bana da yapıldı diye düşündüm.

Şimdi, bu resmi buradaki Milliyet blog yazarı arkadaşım da kullanacak belki yazılarında. Bunu yadırgamayın. Bu resim, hakkında yazı yazılmayı hak ediyor.

Bir dahaki sefere bir toplantı olur mu, biz olur muyuz bilemem. Ama olursa, bahane mahene kabul etmeyeceğim. Orada ben de olmak istiyorum. Ve son söz daha yukarıya !

Sayın Hanzade Doğan;

Bizlere önem verdiğiniz, Milliyet gibi bir ailenin içine adımız, yaşımız, kimliğimiz ne olursa olsun bizi kabul ettiğiniz için, amatör de olsak, acemi de olsak, yanlış da yazsak, doğru da yazsak, yazdığımız yazılarımızı kabul ettiğiniz ve de bizi önemsediğiniz için, size ve sizin şahsınızda bu organizasyonun içinde yer alan herkese sonsuz şükranlarımı sunuyorum. Bu ailede olmaktan duyduğum gurur ve sevinci bana yaşattığınız için binlerce teşekkür..

Teşekkürler MİLLİYET..