Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

12 Eylül '09

 
Kategori
Deneme
 

Robotlar hüzün duymaz

Robotlar hüzün duymaz
 

Farkında mıyız bilmiyorum fakat teknoloji her geçen gün bizi birbirimizden daha da uzaklaştırıyor.

Bunu bazıları robotlaşmak olarak değerlendiriyor.

Hatta robotlaşmaya hayır diyerek tepki gösteren sivil toplum kuruluşları da var. .

Eski dostları, dostlukları özler olduk.

Dilimizde bir eski tutturduk gidiyoruz.

Eski dostlar, eski bayramlar, eski günler…

Aslında eskimeyen değerlerimizden söz ediyoruz.

Eskimiş olsaydı nereden bahsedecektik.

Demek ki eskimemiş, yıllar bile eskitememiş.

Yani zamanın bile gücü yetmemiş.

Nedeni belli; Sevgi ve saygı.

Son günlerin moda bir ifadesi var ya öyle işte.

Yani sözde değil özde. Sevgi de böyle saygı da. Özde saygı. Özde dostluk…

Birbirimize yakınlaşalım diye araba aldık daha da uzaklaştık.

Yetmiyor, uçaklarla uçarak kaçıyoruz sanki.

Haberleşme cihazları da öyle.

Birbirimize dokunamıyoruz.

Göz göze gelemiyoruz. Hepsi sanal. Hepsi duygusal…

Bakın bu öykü anlatmak istediklerimizi ne güzel yorumluyor;

****

“Küçük kız, annesiyle yürürken birden durdu.

Yağmur damlacıklarıyla ıslanan gözlüğünü çıkartarak baktığı şey, babasıyla birlikte bisiklette giden bir başka kız çocuğuydu.

Bisikletteki kız, düşmemek için babasına sıkı sıkı sarılmış ve soğuktan pembeleşen yanaklarını, onun sırtına dayamıştı.

Adamın ara sıra yana dönerek söylediği sözler, küçük kızı kıkır kıkır güldürüyordu. Kaldırımdaki kız, bisikletin arkasından bakarken; annesi durumu fark edip: - Baban, günde on dakikasını ayırıp seni okula bırakıyor, dedi.

Hem de mersedesiyle. İstersen seni bisikletle götürsün ha, ne dersin?

Küçük kız, buğulanan gözlerini annesinden saklarken: Çok isterdim, diye karşılık verdi.

Belki de böylelikle, babama sarılırdım”

***

Yoo sevdiklerimize bunu yapmaya hakkımız yok.

Bu haksızlığı anlamak zorundayız.

Hiçbir telefon konuşması yüz yüze göz göze konuşmanın yerini tutamaz.

Diğerlerinin de. Açıklamaya ne gerek var?

Yaşıyoruz işte. Kalabalıklarda yalnızlaşmamız boşuna değildir.

Artan hüznümüzün önüne geçemiyoruz.

Teknoloji biz istemesek de bizi kendine çeviriyor.

Robotlaşmaya karşı koyacak gücümüz kalmıyor.

Hüznümüz artıyor gün geçtikçe. İyi ki biz de hüzün var.

Çünkü robotlar hüzün duymazlar.

Bir de dünya hırsıyla robotlaşıp vefasızlaşanlar onlarda hüzün duymazlar.

 
Toplam blog
: 574
: 922
Kayıt tarihi
: 09.08.06
 
 

Samsun Yazarlar Derneği (Kurucu) Başkanı. 12 kitabı neşredildi. Türk Güreşinin Sembol ismi Yaşar ..