Romanım hazır ama...

Yaklaşık beş yıldır üzerinde çalıştığım, “tarihi romanlar” raflarını uzun yıllar işgal edecek romanımı yeni bitirdim!

Saba Melikesi Belkıs ile Hacıkışla prensi Ahmet’in derin aşkı!

Yemen’in Ma’rib bölgesinde geçiyor olayımız!

Kısaca böyle!

Ama bastırmaya korkuyorum!

Babadan kalma matbaamız da yok ki kendim bastırayım kendim dağıtayım!

Kitabevlerine gitsem balıklama atlayacaklar romanıma biliyorum!

“Abi bin tane basalım bundan ilk planda! İkinci, üçüncü, beşinci baskıyı artırarak yaparız!”

Ya bin tane derler de on bin basarlarsa?

Ya  senaryolaştırıp dizilerde kullanırlarsa!

Hadi kullansınlar ama gidip de hiç sevmediğim bir kanalda yayınlanırsa?

Emeğine mi yanarsın, Saba Melikesi Belkıs’a mı, Hacıkışla Prensi Ahmet’e mi?

Yazık olacak böyle bir tarihi aşka!

Yazık!

Romanımdan bir sayfa paylaşayım isterseniz!

Sayfa 24.

Belkıs, Ahmet’e alıcı gözüyle baktı!

“ Dilimizi biliyorsun demek!”

“Evet! Bundan önce Irak’ta kalmıştım bir süre; orada öğrendim! “

“Ne güzel! Bir lisan bir insan, iki lisan iki insan! Müslüman mısın peki?”

“ Tabi ki! Dedem de imamdı üstelik! Babam da hafız!”

“ Ne güzel!  Seni sarayıma marangoz başı olarak almak istiyorum Ahmet! İlk iş olarak da güzel bir yatak odası takımı istiyorum senden! Tek kişilik!“

“Tek kişilik mi?”

“Evet! Şaşırdın bakıyorum! Evli değilim ki! ”

“Gerçekten şaşırdım Melikem! İki kişilik yapayım, geniş geniş yatarsınız bence!”

Belkıs’ın peçesinin altında gizlenmiş dudaklarındaki şeytanî gülümseme, Ahmet’in gözünden kaçmamıştı!

Kaçmazdı zaten! Bu konuda uzmandı!

İyi de nasıl yapacaktı yatak odası takımını? Mobilyacılıktan anlamazdı ki!

“Haydi, atla ata da sarayıma gidelim! Odamı da görürsün!”

At da attı hani; Halis Karataş’ın Gazi koşusunu kazandığı atın ruh ikizi gibiydi!

Hayatında ilk kez ata binecekti! Ama bunu belli etmemeliydi! Battal Gazinin filimleri gözlerinin önüne geldi! Bir hamlede atın üzerine sıçradı!

Saba Melikesi Belkıs’ın badem gözlerinden kaçmamıştı bu!

“Usta bir jokey gibisin bakıyorum Ahmet!” Dedi!

“Bizde at, avrat, silah önemlidir Melikem! “ Beşikte öğreniriz ata binmeyi kılıç kuşanmayı!”

“Avrat?”

“ Beşik kertmem varmış bir tane ama sıtmadan sizlere ömür! Annem söylerdi! Ben hatırlamam!”

Belkıs’ın peçesinin altında gizlenmiş dudaklarındaki şeytani gülümseme, bir kez daha Ahmet’in gözünden kaçmadı!

Dedik ya kaçmaz diye!

…