Rotasından çıktığı anları vardır her hayatın

Rotasından çıktığı anları vardır her hayatın, saplanıp kaldığı çıkmaz bir sokağa,hayatının anlamı sorgulayıp kendisini bir anlam sunacak herkesin peşinden sürüklenip gidebileceği zayıf anları vardır. Pusuda bekleyenler vardır bir de bu zayıf anlarda pkk, hizbullah gibi...
Acaba tek suçlu militanlar mı, onları koca bir yalanın peşinden sürükleyen örgüt mü yoksa, yoksa onları da kandıran ve destek veren dış güçler mi? Bence o anlarda kendisine bir yer bulamayan düzgün insanlar da en az onlar kadar suçludur.
Kendime kızıyorum herkesten önce o anlarda yer alamadığım için, kızıyorum kendime çoluk çocuk demeden, birçok masum insanı öldürebilecek kadar cahil olanların, cahil kalmalarında bir payım olduğunu düşündüğüm ve bir payım olmadığını bildiğim için onların eğitilmesinde ve onların insan olabilmesi için hiçbir çaba sarfetmediğim için kendime kızıyorum.
Ben barışın ve huzurun silahla sağlanamayacağına inanmışımdır her zaman. Mitingler, yürüyüşler, gönüllü askere yazılmalar bunlar elbette güzel şeyler. Şehitlerimize karşı saygı ve üzüntülerimizi mutlaka göstermeliyiz bir şekilde ama yeni şehitler vermemek için yeterli şeyler değil, biliyorum ki bunlar zamanla kanıksanacak ve herkes hiçbirşey olmamış gibi gündelik yaşamına devam edecek.
Eğer herşeyden önce insanlığı yüceltebilirsek ve eğer insan olmayı öğrenir ve öğretebilirsek, çok da ihtiyacımız kalmaz silahlara. Biliyorum ki düzgün bir toplumda yetişip insanlık erdemlerini kazanabilmiş bir birey asla masum bir insanı öldüremez.
Tabi bu söylediklerim şimdi dağlarda insan olmanın çok uzağında kalan teröristler için pek geçerli değil, arkalarından yetişen yeni nesil için ancak onları kazanabilirsek terörü tamamen yok edebiliriz.