Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

15 Ağustos '15

 
Kategori
Öykü
 

Rövanş

Rövanş
 

“İnsanlar hep giderler dedi şair, sen sen ol gözlerini başka yöne çevir. Çünkü bir gidişe şahit olmak tüm çocukluğunu alır senden…”

                                                                                                                                                                            Ö.Ç.

 

Haydarpaşa Garı’nda buluşacaktık. Öyle demiştin giderken.Denizin kenarında kıyıya en yakın bankta oturdum. Çay ocağında kaynamaktan rengi bozarmış acı çayı yudumlarken bekledim seni. Sözüme sadık olduğumu her zaman bilirdin. Hiçbir yere geç kalmaz aksine vaktinden erken giderdim. Saatime baktım. Gelmene henüz 1 saat vardı. Neden bu kadar geç buluşmak zorundaydık ki. Hem neden gardaydık? Garlar bana hep ayrılığı anımsatırdı. Oysa biz kavuşacaktık seninle… Rövanşıydı bu ayrılığımızın!

Koskoca 8 sene geçmişti. O kadar çok soru vardı ki aklımda. Yumurtayı hala kayısı kıvamında mı seviyordun mesela? Veya çayına hala iki şeker atıp karıştırmadan mı içiyordun? Beni özlemiş miydin?

 İnsanlar azaldıkça vaktin yaklaştığını hissediyordum. Saate bakmama gerek kalmamıştı. Çünkü kalbim her geçen dakika daha hızla atıyordu. Uzaktan gelen herkesi sana benzettim ta ki sen gelene dek…

Saçların uzamış beline doğru dökülmüştü. Rengini değiştirmiş olmalısın. Benim hatırladığımdan daha koyuydu saçların. Bir süre olduğun yerde durup bana baktın. Ben ellerimi mantomun olmayan ceplerine sığdırmaya çalıştım. Tırnaklarım acıdı. Gelmeye karar vermiş olmalısın ki yavaş yavaş yürüdün bana doğru. Elimde ki bardağı bankın kenarına bıraktım. Düzgün durduğundan emin olana dek birkaç kez çevirdim. Sonunda dökülmeyeceğine kanaat getirip sana döndüm. O kadar yakınımdaydın ki.

Bir anda nerden geldiğini anlayamadığım bir meltem eski. Beni çocukluğuma götürdü. Seninle koşup oynadığımız çimlerin kokusunu duydum, evcilik oynarken attığımız masum kahkahaları işittim. Sen elini uzattın bana. Tokalaştık sadece. Gözlerimden bir bulut sürüsü geçti. Çocukken o küçücük ellerimizle birbirimizi sarıp sarmaladığımız günleri andım.

 Hoş geldin dedim buruk bir sesle.

Hoş bulduk dedin sende yarım gülümsemen ile…

Gözlerimi banka dikip oturalım istersen dedim. Yorgunsundur. Oturdun. Yaklaşık 15 dakika boyunca dalgaları dinledik. Sen mantona daha sıkı sarıldın. Ben yakamı açtım. Soğuk kederimi alır diye. Sonunda söze başladığında hayatının ne kadar güzel gittiğinden bahsetmeye başladın. İşinden, işin dolayısıyla tüm dünyayı gezmekte olduğundan… Üstün körü bahsettin işte.  Yeni tanıştığı birine kendini anlatır gibi…

Gözlerimi kısıp içine sakladığın o küçük kızı görmek istedim. Yoktu. Eee sen neler yaptın diye sordun bana bir süre sonra, kuru bir ses ile. Aynı dedim. Bıraktığın gibi. Hiçbir şey yapmadım. Önemli biri olmadım. Sadece yaşadım. Yaşamın getirdiklerini sevdim. Aldıklarının yasını tuttum. Anlayacağın dünyayı gezmedim ve işimi hiç sevmedim.

Gözlerin kararsızca dolaştı üzerimde, üzüldüm dedin. Samimiydin belki de… Hani sokakta yavru bir kedi bulmuştuk seninle. Titriyordu. Sen hastadır dokunmayalım demiştin. Ben çoktan avuçlarımın içine alıp sıkıca sarılmıştım ona. Süt çalmıştım evden. İçerken izlemiştik onu. Sonra iyileşip gittiğinde “üzüldüm” demiştin aynı böyle.  Üzülmemiştin aslında. Sadece gitmişti. Ve ben sadece herhangi biri olmuştum bir gün hayatında…

Saatine bakıp kalktığında geleli henüz yarım saat bile olmamıştı. İyi bak kendine diyerek arkanı döndün hızlıca. Bir kez daha gidiyordun işte.

Kendimden beklenmeyecek bir şekilde bağırarak “Dur” dedim sana.

Durdun!

Hızlı adımlar ile önüne geçtiğimde bana bakakalmıştın. Şimdi sıra bende dedim sana yavaşça. İyi bak kendine. Ayaklarım birbirine dolanarak hızlıca yürümeye başladım. Bu kez ben gittim diyordum martılara. Bu kez ben gittim. Bu kez ben gittim…

Kanıyor bıraktığın yerde çocukluğum hala. Ama bugünden sonra berabere kaldık hayatla…

 
Toplam blog
: 17
: 113
Kayıt tarihi
: 16.07.14
 
 

Adnan Menderes Üniversitesi Tarımsal İşletmecilik bölümü mezunuyum. İlkokul yıllarında yazmaya ba..