Ruh hali...

Şuan ki halimi ne görmek ne de yaşamak isterdiniz sanırım. Berbat bir güne başlayış derler ya belki ondan bile kötü bir gün… Canım sıkkın, moralim bozuk ve halada sabah ki durum aklıma geldikçe sinirleniyorum...

Daha önceki bir blogumda http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=181148 belirtmiştim şimdi trafiğe çıkıyorum yalnız canım annemi kıramadığım için sabahları baba kontrolünde geliyorum işe dönüşte ise özgür şekilde eve tek başıma dönüyorum özgür diyorum çünkü bugünkü ruh halime sebep olan olayı sizle paylaşmak istiyorum.

Sabah her zaman ki gibi neşeli bir şekilde güne başladım canım annem yine kocaman olan kızını kahvaltısız, özelliklede süt içirmeden göndermediği için yine hali hazırdaydı…

Arabamı evin önünden indirdim artık baba kontrolünde yola çıkıyoruz…. Dünkü o kadar trafikte birde kazanın olduğu yerde sakin bir şekilde gitmişken baba yanımda yine tabi… Bugün mahvetti herşeyi beni o kadar strese soktu ki anlatamam, belki ilk hata bana aitti yokuş çıkışında gaza yüklenmediğim için ki hiç sevmiyorum hızı stop etti bunu kabul ediyorum ama günün berbatlığı işte bu anda başladı…

Yolda seyir halinde zaten moralimi sıfır etti o şekilde gidiyoruz göz göre göre sanki arabalarla çarpışacakmışım gibi müdahalesi, şeritlerdeki müdahalesi hepsi üst üste birde dönme dolap gibi virajlı köprü üstünden çıkarkenki müdahalesi, trafiğin çok kalabalığı içinde ve arkanda sıra halinde arabalar hop bir stop daha, Allah’ tan hemen toparladım çok korna yemeden…

İşyerinin oraya geldik, ipin koptuğu, benimde sinirlerimin boşaldığı nokta… Ortada bir dönüş yeri ve 2 şeritli yol dönüşten dönüp girdiğim yolda tekrar dönüş yapıp işyerimin önüne park edeceğim… Karşı taraftan bir araba geliyor oda benim gibi bayan sürücü ben durmak üzereyim babam öyle bir bağırdı ki dur dur diye dedim birine çarptık heralde yani neymiş çok ilerde durmuşum, yanda arabalar var onları gösteriyorum ee bunlar niye aynı vaziyette onlar seriymiş bir anda geçerlermiş karşıdan gelen araçların önünden, bende durdum zaten geçmiyorum ki, orda ikimiz birbirimize bir bağrışma ‘gelme bundan sonra benimle’ dedim, gelmem zaten dedi oda… O sinirle döndükten sonra gittiğim yol üzerinde döneceğim yerden bile dönmeyip farkına varmadan gitmişim bir sonraki dönüş yoluna kadar gittim… Çünkü dün eve tek başıma gittiğimde ne bir korna çalındı ne bir laf işittim ve de çok rahattım…

Öyle moral sıfır, sinirlerim yıpranmış ki işyerine geldim, annemi aradım ‘gelmesin bir daha benimle’ diye sinirle başlayan sözlerim gözlerimin dolmasıyla hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım... Birazcık da rahatsız olduğumdan aldığım ilancın etkisi zayıf bünyemin kaldırmaması nedeniyle baş dönmesine yol açıyordu, bir yandan ağlıyor bir yandan başım dönüyordu, telefonda annemle konuşurken… Biraz olsun rahatlamıştım belki…

Yazdığım, yukarıda da belirttiğim blog aklıma geldi, ee kendin ettin kendin buldun yine dedim yanına babanı alırsan olacağı bu, cesaretleneceğin yere böyle sinir krizleri geçirirsin işte dedim… Sırf annemin içi rahat etsin diye yaptım ama yokk bir 3.sü daha olmayacak…

Sabah sabah tam bir sinir boşalması yaşadım :( Bugünkü ruh halimle içimi dökmek ve sizlerle paylaşmak istedim…

Sağlıklı, mutlu, huzurlu ve sakin günler diliyorum…