Ruhtaki açlık: Edebiyat

Edebiyat...
Müzik ruhun gıdasıdır, denir; aynısı edebiyat içinde geçerlidir..
Müzik ruhun vitamini, edebiyat ruhun proteinidir..
Vitamini ve proteini eksik kalmış bir beden, nasıl ölgünse, dinginse, cansızsa, zayıfsa;
edebiyatsız ve müziksiz kalmış bir ruhta ölgündür, dingindir, cansızdır, zayıftır...

Aşk, ruhun en anlamlı, en önemli, en güzel icadı değil midir?
O muhteşem şeyin olmazsa olmazları da edebiyat ve müziktir; edebiyatsız ve müziksiz kalmış aşklarda sönüktür, anlamsızdır, kayıtsızdır..

Toplum olarak, ruhlarımız öyle bir aç ki;  edebiyata ve müziğe hasret, can çekişmekte...
 Diyecekler:  'Ee kardeşim, edebiyatta haklısın, ama müziği dinleriz'

Haklı bir soru. Dinleriz de, kalitesi ne alemde? Oyun havaları, ağır arabeskler, arabesk repler...
Vereceklerine gıda denir mi, bilmem ki?...

Edebiyat açlığımız malum; Afrika'nın gıda açlığıyla eş değer...
Kitap okumanın gariplikle karşılandığı bir ülkeyiz, maalesef... Roman ve şiir can çekişmekte;
'ilgi gösterenimiz niye bu kadar az' diye yakınmakta; köşeye itilmiş, ötelenmiş öksüz bir çocuk gibi, küskün küskün bakınmakta...

6 kişiye 1 kitap düşen bir ülkeyiz.. 10 binde 1 kişinin düzenli okuyucu olduğu bir ülke...
Ruhumuzdaki bu açlığı gidermek için dinlere yönelmişiz, dinin hikayelerine, menkıbelerine, ritüellerine... TV dizilerine... Kadın, aile, evlilik programlarına...

Dikkat ediyorum, TV'de ki çoğu kanalda bir din programı var; bu program yapan ilahiyatçılar, illere, ilçelere programlara gitmekte hepsinde de yoğun ilgiyle, tıklım tıklım dolu salonlarda karşılanmakta...

STV ve Kanal 7 dini senaryolarla, çocukça filmlerle yayın yapmakta; ve yoğun ilgiyle karşılaşmaktadır..

İşte bunların sebebi ruhtaki edebiyat açlığını gidermek...

 -Mustafa Yıldırım - 20-05-2013