Ruhumu öpmeyi unuttun

İnci Aral’ın son kitabının adı Ruhumu Öpmeyi Unuttun. İsmi gerçekten insanı içine bir merak duygusu uyandırıyor. Kitabı elime aldığımda kapak rengi,grafiği beni çok etkiledi. Kitabın kapağındaki resimden çok rahatsız oldum tuhaf bir ürperme hissettim sanki yaşamıyor gibiydi resimdeki arkası dönük siyahlar içindeki kadın. Kitabın arkasını çevirdiğimde kapak resminin kitabın ruhunu ne kadar iyi anlattığını gördüm. Çünkü İnci Aral kitabında ölümün soğuk yüzünü anlatıyor bize.

Kitap İnci Aral’ın sade ve net anlatımıyla, ayrıntılarla adeta çizerek anlattığı öykülerinden oluşuyor. Kitaptaki on öykü on kısa metrajlı film gibi. Sizi çok derinlere pek de girmek istemediğiniz yollara sürüklüyor. İnsanların pek düşünmek istemediği ölümü ve yakınını kaybetmenin acısını duru bir su gibi anlatıyor.

Kitap sadece kazalar, intiharlar, ölümler ve acılardan ibaret değil. Ölüm sonrası boşlukta asılı kalmış anılara ya da anıların sahipleri ruhlara nasıl dokunulacağını da anlatıyor. Sizi saran tuhaf ürküntüye rağmen yine de elinizden bırakamıyorsunuz.

Hepimizin az çok kıyısından ya da tam ortasından yaşadığı bir duygu ölüm. Ama çoğu zaman düşünmek, hatırlamak istemediğimiz. Hatta başımıza ya da bir yakınımızın başına gelebileceğini konduramadığımız. Bu yüzden çok rahatsız olacak, her öyküden sonra uzun uzun düşünecek, kendinizi öykünün kahramanının yerine koymaya çalışıp, karanlık uykularla boğuşup ama sabah illa ki yeniden kitabı elinize alacaksınız.

Öykülerin sizi başka bir aleme sürüklemesini isterseniz, bence ruhu öpülmeyen kadının elinden tutup onun sizi kendi gözlerinin içine sürüklemesine izin verin.