Ruhumuz Kuzu, Bedenimiz Kurt!

Acı hissetmek hiçbir şey hissetmemekten daha iyidir, diyor bir hasta ve devam ediyor; bunu daha önce bilseydim asla tedavi dedikleri cinayete izin vermezdim duyguları tamamen öldürüyor.

 

Eğer görme, duyma, koku alma gerçeklik ise bunların hepsi beynimize iletilen elektrik sinyallerinin yorumlanmasıdır. Her gün yeni bir güne, yeni umutla başlayabilen insan gerçeklik olgusunu kabullenmiş sistemin bir parçası olmayı seçmiş insandır. Her yerdedirler, çalışırken görürsünüz, alışveriş yaparken, eğlenirken, dedikodu yaparken, plan yaparken. Sosyalleşmiş sisteme entegre olmuş olarak hayatlarını göremedikleri, görmek istemedikleri gerçeklerden kendilerini soyutlayarak yaşayan insanlardır bunlar. Bu sisteme öylesine bağlıdırlar ki onu korumak için savaşırlar.

 

Hiçbirimiz isteyerek bu hayata gelmedik. Annemizi, babamızı, kardeşimizi bizler seçmedik, nerede doğduğumuz, hangi inanca sahip olduğumuz isteğimiz dışında gelişti. Bir varoluşun içinde istemediğimiz bir hayatı yaşamak zorunda bırakıldık. Maddeciliğin kölesi haline gelmiş duygusuz, samimiyetsiz insanlar sayesinde sorgulayanlar sorunun kaynağına ulaşmaya çalışırken gerçekliğin aslında bir yanılsamadan ibaret olduğunu gördüler. 

 

'Bilin ki biz sizi kurtlar arasına kuzu olarak gönderdik' diyen kutsal metindeki bahsedilen kuzu ruhumuz, kurt ise bedenimizdir. Yapacağımız tercihler kurt mu yoksa kuzu mu olacağımızı belirler. Şizofren, psikolojik sorunları olan insanlar vs. halk dilinde deli diye adlandırılan insanlardır ve bu iki tercih hakkından kendilerini muaf tutmuş öz bilinçlerinden kopmuş kişilerdir.

 

On yaşındaki otistik çocuk kendisine sarılmasını istediği doktoruna, sarılması için kollarım seni özlüyor diyor.

Şizofrenik bozukluk yaşayan bir hasta doktoruna, sesim senin hakkında ne söylerse söylesin seni seviyorum Jace, diyor.

 

Akıl ve ruh hastalığı farklı şeylerdir, hastaların ruhu yara almış akılları değil.

 

HÜLYA ÇAKICI