Ruhun isyanı

Ne zaman mutlu olacağımızı sanıyoruz, ne zaman memnun kalacaz hayattan, insanlardan en önemlisi kendimizden... Bir arayış mı bizimkisi kaybettiğimiz birşeyler mi var, farkında olmadan bulmayamı çalışıyoruz karanlık bir yerde gibi önümüzü görmeden aradığımızı bile bilmeden...

Bu belirsizlik mi mutluluğa engel... Ruhumun fırtınası dinmiyor, durulmuyor bulamıyor aradığını, ortada kalmış gibi deli divane yerine oturamamış arada bir yerde sıkışmış gibi, hiç birşey tatmin etmiyor bir türlü memnun edemiyorum... Durul artık ruhum sana ihtiyacım var, dinsin artık fırtınan benim limanımda demir at, zamanımız az yapacak oysa çok şey var anlaş artık bedenimle isyan etme savaşma benle beynimi dinle kalbimi hisset ayrılık vaktine kadar bütünleş bedenimle...