Rüya...

Mesai saati bitiminde arkadaşları geçmiş olsun ziyaretine gelmişlerdi… Deren’i işyerinde kanlar içinde yerde gören ve hemen hastaneye yetiştiren Ilgaz bey de, yanında minik kızı Tuana ile birlikte hastanedeydi. Minik Tuana, Deren abisini çok severdi… Deren de Tuana’yı çok severdi… İnsan her zaman ektiğini biçmiyordu hayatta.. Deren sevgi ekmişti… Ama sevgiyi biçmemişti…. Yerine dikenli ve can acıtan otlar çıkmıştı.. Tebessüm etmeye çalışsa da, gözlerindeki kara bulut onu tanıyanları endişelendiriyordu… ”Beni tanıyanlar…” diye geçirdi içinden… Aslında onu tanıdığını iddia eden hiç kimse onu tanıyamamıştı.. Sadece tanıdığını iddia etmişlerdi. Bir demet papatya ile geldi Tuana, Deren abisini ziyarete… Yanağına öpücük kondurduktan sonra babasının elini tuttu. Ilgaz bey, izin istedikten sonra minik kızı ile birlikte hastaneden ayrıldı.. Annesi, papatyalar solmasın diye plastik bir vazoya koydu…

İş arkadaşları teker teker geçmiş olsun dileklerini ileterek ayrıldılar hastaneden…Rüzgar, babası ve annesi yanındaydılar… Doktorunun verdiği sakinleştirici iğneden sonra derin bir uykuya daldı… Rüyasında Yadigar babaannesini gördü... Sanki her zaman tanıdığı babaannesi değildi… Gülümsemeye çalışıyordu babaannesi, ama gülümseyemiyordu…

ARKASI YARIN...