- Kategori
- Deneme
- Okunma Sayısı
- 219
Rüzgâr

Bu rüzgarlar nereden gelir nereye eser? Rüzgarda havada uçan poşetin serseriliğine kıskanırım bazen. Bu rüzgar nereye eser? Ağaçlar bilir mi sorsam? Ayaklarımı kessem yerden, kapılsam pişman olur muyum? Alıp beni vurup kayalara paramparça eder mi? Ama her şey paramparça değil mi zaten? Mutlulukların sonu, aşkların, gülmelerin, tüm öfkelerin sonu paramparça değil mi?
Ben hangi rüzgarın elinden tutayım? Yaz rüzgarını sevmem. Yakar kavurur. Küçük odamın kapı pencere pervazlarında, ıslık çalarak, en çok kış rüzgarı çağırdı beni. Uyutmadı gecelerce. Gitmedim. Kasım rüzgarı da iyidir ama ben en çok Eylül rüzgarını sevdim. Elimden tutmuştu bir kez. Köklerimden ayrılıp uçuştuk. O nasıl bir mavilikti öyle? Sonra birden elimi bırakmıştı. Ayrıntılar denizinin ortasına düşmüştüm. O ne yalnızlıktı öyle? Derinlerde ki gerçekler görünmüyordu. Suyun yüzünde unutulmak istenen hatıralar yüzüyordu. Hatıralarla körebe oynadım. Gözlerini kapadıklarında kaçtım ben. Hiçlik üzerindeki sonsuzlukta yüzdüm günlerce. O zaman, hissizleştim. Sonra uyandım.
Ne zaman bir rüzgar esse, gökyüzüne bakarım, ellerimi gökyüzüne uzatır, bir el ararım.
Önerilerine Ekle Beğendiğiniz blogları önerin, herkes okusun.

Değil mi.. insan hemen gökyüzüne kafasını kaldırıyor.Ben en çok Ay'a bakarım.. Karanlığın içinde parlayan birşey olması, sanki insanlara umudunuzu kesmeyin dercesine.. ve sanki bana gülümseyen bir yüz gibi de geliyo.. ne bilim öyle işte...:)
fugen 13.05.2014 23:42- Cevap :
- Ruhu ölmemişse yaşıyordur insan. Her insan doğanın bir parçasıdır. Her insan içinde bir hayvan yaşatır. Her insan bir ağaç bir çiçek türüdür. Ver herkesin içinde esen rüzgarlar vardır falan filan:) Tşk.ler 21.05.2014 12:33