Rüzgâr

Bu rüzgarlar nereden gelir nereye eser? Rüzgarda havada uçan poşetin serseriliğine kıskanırım bazen. Bu rüzgar nereye eser? Ağaçlar bilir mi sorsam? Ayaklarımı kessem yerden, kapılsam pişman olur muyum?  Alıp beni vurup kayalara paramparça eder mi? Ama her şey paramparça değil mi zaten? Mutlulukların sonu, aşkların, gülmelerin, tüm öfkelerin sonu paramparça değil mi?

Ben hangi rüzgarın elinden tutayım? Yaz rüzgarını sevmem. Yakar kavurur. Küçük odamın kapı pencere pervazlarında, ıslık çalarak, en çok kış rüzgarı çağırdı beni. Uyutmadı gecelerce. Gitmedim. Kasım rüzgarı da iyidir ama ben en çok Eylül rüzgarını sevdim. Elimden tutmuştu bir kez. Köklerimden ayrılıp uçuştuk. O nasıl bir mavilikti öyle?  Sonra birden elimi bırakmıştı. Ayrıntılar denizinin ortasına düşmüştüm. O ne yalnızlıktı öyle? Derinlerde ki gerçekler görünmüyordu. Suyun yüzünde unutulmak istenen hatıralar yüzüyordu. Hatıralarla körebe oynadım. Gözlerini kapadıklarında kaçtım ben. Hiçlik üzerindeki sonsuzlukta yüzdüm günlerce. O zaman, hissizleştim. Sonra uyandım.

Ne zaman bir rüzgar esse, gökyüzüne bakarım, ellerimi gökyüzüne uzatır, bir el ararım.