Rüzgarı izleyin...

Rüzgar hiç bukadar mükemmel olmamıştı.
Bu kadar mükemmel savurmamıştı. İnsan dışarıdan bir fırtınayı, şiddetli bir rüzgarı izlerken hep ürperir.
Hep içinden o anda dışarıda olmuş olmanın korkutuculuğu geçer ve ürperir.
İnceden bir korku yüzünden göremez o anda o muhteşem doğa olayını.
Nasıl da yaprakları aynı anda savurduğunun güzelliğini.
Birden havaya, pencerene kadar yükselen yapraklar. Bir kısım yeşilin hala kaldığı sararmış ağaçların yaprakları... Ne mükemmeldi uçuşları.
İnsanın iç ürpertisini en iyi anlatan doğa harikası belki Rüzgar.
Bazen hafifçe sallanır bütün uçuşabilen nesneler bazende havalandıkça havalanır birbirine çarparak dolaşır. Rüzgarı izleyin bir seferde hem ürpererek hemde o mükemmel dalgalanışları izleyerek. Canlı bir tabloyu izler gibi. Anlam yüklemeye çalışmayın bırakın bu seferde kendi özgürlüğünde kalsınlar... Anlamlar zaten ulaşır size..

Balkondan çamaşırları kaçırır gibi değil:)