Rüzgarlı bir 10 Kasım sabahı...

Tarih 10 Kasım 2010... Tam 72 yıl olmuş Ulu Önder Atatürk'ün aramızdan ayrılışı...

Her 10 Kasım gibi, rüzgarlıydı bugün de. Bayraklarımız dalgalanıyordu Ata'nın istediği gibi, bütün özgürlüğüyle. Her 10 Kasım gibi bugün herkes andı Mustafa Kemal'i. Saatler 09.05'i gösterdiğinde çaldı sirenler, durdu zaman... Aslında aramızdaydı Ata'm; ilkeleri, inkılapları, Cumhuriyeti ile aramızdaydı.

Biz Atatürk'ü görmedik fakat doğduğumuzdan beri onunla büyüyoruz. Anne babamızdan sonra öğrendiğimiz ilk isimdi Mustafa Kemal Atatürk. Biraz büyüdükçe, onu daha da iyi anlamaya başladık. Yaptığı işleri anlamlandırmaya başladık. Onu göremedik ama biliyorduk, o ne yaptıysa bizim için yapmıştı. Bu yüzden diyorduk ki, "Atatürk bizim babamız. O daha biz doğmadan bize sahip çıkmıştı." Atatürk'ü yaşatma görevinin de bizde olduğunu biliyorduk.

Cahit Sıtkı Tarancı, "Atatürk'ü Düşünürken" adlı şiirinde demişti ki:

"Eskiden sonbaharın bir güzelliği vardı

Gel gör ki Atatürk'ün ölümünden bu yana

Sonbahar dahi bir tuhaf bir başka geliyor."

Doğru söylüyordu. Sonbahar doğduğumuzdan beri bir başkaydı. Kasım'da esen rüzgarları bir ayrıydı. Daha fazla hüzün, bir o kadar da umut doluydu. Her 10 Kasım'da bizim gözlerimiz doluydu yaşlarla, doğaldı, babamızın ölüm yıl dönümüydü...

Fakat...

Ulu Önder, bu ülkeyi gençlere, o çok güvendiği, zeki ve çalışkan Türk Gençliği'ne bıraktı. Ata'm, ben bugün utandım. Ben bugün bütün gençlik adına üzüldüm ve utandım. Öğrendim ki, size bile saygısı yokmuş bu gençliğin Paşam. Öğrendim ki, sizin için iki dakikalık saygı duruşunu çok görüyormuş bu gençlik. Öğrendim ki, sizi anma törenlerinde bile rahat durmuyormuş o güvendiğiniz gençler, törene dahi yokmuş saygısı, yarım saatlik, sizi anlatan bir tören bile sıkıyormuş bu gençleri Ata'm.

Ben onlar adına özür dilerim Ata'm. Utanıyorum, siz bizim için neler yapmışken bizim bir saygı duruşunu, bir anma törenini çok görmemizden utanıyorum Paşam.

Ata'm, onlar sizi seviyor, sadece bilincinde değiller. Biz sizi çok seviyoruz. Biz yolunuzdayız Paşam. Sizi tam anlamıyla anlayabilirsek, susmayı öğreneceğiz anma törenlerinde, düzgün durmayı öğreneceğiz saygı duruşlarında. Bu hareketlerimiz çocukluğumuzdandır, bağışlayın Paşam. "Ben bu gençlik için boşuna uğraşmışım." diye düşünebilirsiniz, ben de o manzarayı görünce öyle düşündüm ama söz sizin için çalışacağız, size layık olacağız. Ümitliyim, ümitliyim Ulu Önder...

Saygıyla anıyorum...