Sabah çiçeği

Hep kelebeğin ömrü konuşulur da sabah çiçeğinin ömrü konuşulmaz. Sabah gün ışıyınca açar sabah çiçeği, daha öğle bile olmadan solar gider. Bahçelerin ulaşabildiği en yükseklerinde sabahın güzelliğidir. Yükselebileceği herşeye, ağaçlara, çalılara, çitlere, tellere, iplere sarınıp çıkar o kendini göstereceği yükseklere.

Renkleri pembeden mora, eflatuna değişik değişik olur ama hepsi çok güzeldir, Sabah erken açmak üzere beklerken gördüğüm şeklin kısa zamanda bu kadar nasıl değiştiğini hiç anlayamam ve öğleye doğru çabucak kapanıvermesini. Dikkatlice baksam, açılmasını, kapanmasını göreceğimi sanırım.

İnebolu’da çocukluk yıllarımın en güzel çiçeğidir sabah çiçeği. Köydeki evimizde evin duvarının yanındaki güllerin arasından duvara bağlanmış iplerde yükselir, penceremize kadar gelirdi. İnebolu’daki evimin bahçesinde de aynı çiçeklerden bulmuştum. Üzüm tefeklerine, direklerine sarınıp yükseklere çıkarlardı. Her sabah ben uyanmadan açtıklarını göremezdim ama açık hallerini ve kapandıklarını görürdüm. O kapanmış çiçekleri kopartıp avucumda biriktir, onlarla bahçenin duvarlarını boyarken, mor olanları elimi de boyardı.

Sabah çiçekleri yükseğe tırmanırken akşam çiçekleri hep yerlerde büyürlerdi. Onlar da nöbeti akşama doğru devralırlar, daha küçük kırmızı renkli çiçeklerini açarlardı. Akşam çiçeklerini sabah kapanmış görürdüm ama gece ne zaman kapandıklarını hiç bilmem.

Sabah çiçeklerini yalnızca bizim oraların çiçeği olduğunu sanırken Uşak’ta Fatma abla ve Hasan abinin bahçelerinin bir sabah çiçeği cenneti olduğunu gördüğümde saatlerce fotoğraflarını çektim. Sabahın güneşini yansıtırken, ışığı dokunsam incinecek sandığım incecik çiçeklerinden süzerek pembeden mora rengarenk pozlar verdiler.

Sabah çiçekleri güzeldir, narindir ve kısa ömürlüdür.