Sabah olacak yeniden ve sonra gece

Günaydın… Ne güzel yanında “günaydın “diyebileceğin bir kişiyle güne uyanmak… Ya da tüm gece rüyanda beraber olduğun akse gülümseyerek gözünü açmak… Hele bir de gece boyunca sarılıp da uyuduysan sevdiğine nasıl da güzel başlarsın güne…

Ya çok uzaktaysa sevdiğin… Yalnızsan yine gökyüzündeki yıldızlar gibi. Yüreğin yine buruksa… Boynun bükükse… İçin için sızlıyorsa ince yerin… Nasıl da uzar gün… Gecelere karışır… Gün geçer iş güçle de, oyalar seni…

Akşam perde perde indiğinde yüreğine nasıl da karanlık çöreklenir ruhuna… Ağır gelir yalnızlık olabildiğince… Bir sese hasret kalır ya insan… Gölgeleriyle konuşur ya kör gecelerde… Hayalindeki resminle konuşur ya saatler boyunca… Ah ne bitmeyen saatlerdir onlar…

Sabah olacak yeniden ve sonra gece… Bir gece, bir sabah… Bir sabah, bir gece… Kaç yıldız kayacak … Kaç güneş doğacak… An gelecek gerçek ve hayal birbirine karışacak… Belki hiç uyanmak istemeyeceksin, hep düş aleminde kalabilmek onunla olabilmek için… Sen uyuyacaksın, şehir uyuyacak… Dağ, taş uyuyacak…

Ve gün gelecek uyanacaksın… Anlayacaksın beklemenin boşuna, kavuşmanın imkansız olduğunu… Vazgeçeceksin rüyalarından…Gerçek canını çok acıtacak belki ama…Alışacaksın… Nelere alışmadın ki… Bir ömür sana hediye edilen. Gel zehretme hayatı kendine..Gelmiyorsa gelmiyor, boş ver… Uyan yeni güne ve durdurduğun yerden devam et yaşamaya… Günaydın uyuyan güzel… Günaydın hayatının geri kalanı…