Sabah sohbeti

Günaydın baba, ne çok uyudun bu sabah, saat 11 oldu, kahvaltını hazırladım aynı annem gibi, dur getireyim de yedireyim acıkmışsındır artık.

Evet yoklar, annemle yengemi Fatih pazara götürdü, kışlık alışveriş yapacaklar. Fiskobirlik geçen yılın fındığının parasını hala vermedi ya marketten alışveriş yapsınlar diye çek vermişler. Evet iflas etti diyor köylüler. Yok canım, fındık yetiştirmek niye bitsin sen bunlara kafa yorma. Hayır AB’ye girersek daha iyi olacağını düşünmüyorum ben.

Yok sıkılmadım, amcam küçük ceviz ağacını bana verdi onu toplamaya gittim, sen uyanırsın diye de telaş ettim ondan yoruldum. Hayır düşmedim gördüğün gibi. Kollarım çizildi ama geçer. Hayır ağaçlara çıkamamak daha çok acıtır canımı. Ben memnunum merak etme. Yok çoğu açılmamış, açılmış olanları sopayla dövüp düşürdüm ama çoğu ağaçta kaldı. Olsun bir daha ki gelişte toplarım nasıl olsa. Evet üç beş kilo oldu.

Büyük cevizi de git topla dediler ama sen uyanırsın diye gitmedim. Olsun yeter bu kadar, bizim ağaç da çok yok nedense, annem onlarla acıka yapacak. Ben de yapacağım bu sene. Ben ölmeden her şeyi öğren, kardeşlerine yaparsın diyor. Üzülüyorum öyle söylediği zaman ama hakikaten birinin öğrenmesi lazım, nelerin nasıl yapıldığını. Yok be baba, tekrar ayağa kalkabilsen bile huyların değişmeyeceği için yine aynı rahatlıkta ve keyifli hallerinde olurdun. Şimdi yattığın için öyle söylüyorsun. Keşke bu söylediklerin olsaydı da annem bu kadar çok hırpalanmasaydı.

Sana da üzülüyorum ama ona daha çok içim yanıyor. Yatan mı bakan mı diye bir laf var ya hani. Sen sadece kendi ihtiyaçların için kafa yoruyorsun, kadının canı çıkıyor her yere yetişmekten. Çok koşturdu bütün ömrünce hala aynı hevesle yapmak istiyor her şeyi hem de hepimize ayrı ayrı ama çok yorulmuş ve çok çöktü son zamanlarda. Sen farkında değilsin ne kadar yorduğunun, gözüne sinek konuyor gel kovala diye çağırıyorsun kadını. Senin sağ elin çalışıyor. Onun da artık rahat etme yaşları. Yok kestanelerde hiç hareket yok daha ama yakındır açılmaları. Tabi baktım kaçırırmıyım hiç, küçük ormandaki büyük ağacın yarısı kurumuş nedense. Yeniden yetiştirmek lazım cinsi çok güzel, kaybolursa yazık olur. Fatih’te hangi birine yetişsin be baba.

Evet keşke annem daha az yorulsaydı ama birilerinin de hem şehirde hem de köyde işleri takip edip koşturması gerekiyordu. Hayır öyle değil tabi, kim döndürebilmiş ki zamanı geriye. Evet üzümleri topladık Fatih’le. Onlar pazardan dönünce sıkacağız. Geçen sene inek gübresi gömmüştüm ya amcamla bir coşmuş ki görmen lazım. Altı büyük kova oldu hepsi, yemek için bir kısmını asmada bıraktırdı annem. Tamam merak etme Yasemin’e de götürmek için ayırdım. İncirleri akşama doğru toplayacağım.

Senden de Allah razı olsun, kahvaltının tadını beğenmen büyük onur benim için. Evet annemin yaptığı gibi olmuyor ama seni de fazla şımartmış bu kadın. Benim gibi bir eşin olsaydı çoktan zehirlemişti seni. Doğru söylüyorsun, o kadar cevval olsaydım onca yıl o kadar dertleri çekmezdim tabi. Bakma sen benim çenemde her şey. Evet üçümüz yapacağız üzüm şırasını, ben hepsini yıkadım onlar gelsin sıkmaya başlayacağız. Sakın biz onları sıkarken şımarma tamam mı? Evet, bu sene tadını ben çıkardım buraların. Gezen tilki yatan tilkiden kısmetli olurmuş ya turşularım, tarhanam, acı biberli domatesim, elma kurularım, üzüm şırasını da yaptık mı her şeyim tamam olacak. Yok artık daha neler üzüm şırasıyla fındık kavurması yenir mi ondan sonra nasıl vereceğim o kiloları? Hayır sana öyle geliyor ben artık dombalak oldum görmüyor musun? Evet annemin şırasının üstüne tanımıyoruz, kadının eli güzel ne pişirse lezzetli oluyor. Evet kimse onun gibi turşu da kuramıyor.

Gitmeden olmaz kızları da özlüyorum burda olunca. Küçükken ben nereye onlar orayaydı ama şimdi herkesin işi var, gidip görüp yine gelirim. Evet demir kapı sürgüsünün sesi bu, annemler geldiler. Evet baba uslu ol, bugün çok işimiz var. Merak etme ben sana kekin yanında incir de veririm. Evet hava güzel bu sabah.