Sabah vakti

Sesizce süzüldü ışık odamdan
Epeydir sendin rüyam o sıra.
Nasılda kuruldun
İçine gözlerimin.
Çok acıdı gene canım
O sarıl bana bakışın vardı yüzünde.
Kapadım gözlerime seni
Öylece durdum.
Zalimlikti gidemeyişim kendime
Lisanım demeye yetmiyordu sana
Elime alamıyordum,
Duramıyordum
İçimdeydin.
Masum bir rüyamdın hepsi hepsi
Yeter artık dedim
Erteleme hayatı.
Trenlerin tüm geçen vagonlarını saymıştım.
En karanlık gecelerin sabahında
Rüyamdaydın oysa.
Anlasana dedim usulca
Ruhumu koparamadım ki
Tam olamadım ki.
Işıktın her gün penceremden sokulan sen
Karanlığımı aydınlatıp hayatı anlatan.