Sabahat hanım

Gözleri yosun yeşili, yanakları al aldı. Yaşama umutla bakıyordu ama, yaşam ona öyle bakmıyordu.

Ben onu hep kızıl saçları, yeşil gözleri ve kırmızı pantolonuyla anımsıyorum.

En son gördüğümde yanında 10–11 yaşlarındaydı sanırım, oğlu vardı. Ben merdivenin en altında o da en üst basamaktaydı.

Havada bulutlar vardı, ama onun ışıltısı her yeri aydınlatıyordu.

Döndü, el salladı ve gülümsedi. Yanına gidemedim. Gözlerinin yeşili ve yüzünün kırmızısı eriyen bedenine karşın aynı güzellikteydi.

Bir kez bile şikayet etmiyordu, hep gülüyordu… Çok zarifti. Kırılacak sanırdınız ama, o hep aynı gülümseyişiyle size yanıt verirdi.

Kanser bedenini sardığında otuzlarını sürüyordu. İçinin güzelliği hep aydınlık yüzündeydi. Onu son gördüğümde bahar yeni geliyordu.

Ağaçlar çiçeklerini açmamışlardı. Çünkü, pencereden görünen armut ağacı daha çiçeklerini açmamıştı. O ise şeftali çiçeklerinin rengini yanaklarında taşıyordu. Zaten gülünce yanaklarında çiçekler açıyordu.

Biz iyi arkadaştık. Ama o eridikçe yosun gözlerine, gülen yüzüne bakamaz olmuştum.

Uzaktan selamlaşır olmuştuk. Kırılmadığını gözlerinden okurdum. O da benim gözlerimi okurdu, duyumsardım.

Yıllar yılları kovaladı. Aradan 33 yıl geçti. O gittikten sonra ne değişti diyorum kendime…

Çok şey değişti. Dostluklar kalmadı, paylaşımlar azaldı. Ben arar oldum yıllar öncesini ve unutamadıklarımı… Eski resimleri karıştırdım, belki rastlarım ona diye…

Bir resmi bile yokmuş bende, ama ben onu hep gülen yüzü ve yosun yeşili gözleriyle merdivenin en üst basamağından bakarken anımsıyorum.

İyilik doluydu yürekçiği hep, düşünmezdi kimse hakkında kötü… Zonguldak’ın merdivenli yolları mı yormuştu onu düşünürüm hep. Çarşıdan 467 Evlere çıkan o uzunca merdivende dinlenerek çıkardı merdivenleri…

Bir bahar başlangıcında aramızdan ayrıldı, ben ise onu her bahar başlangıcında anımsarım…

Güzel düşüncelerini ve insanları çok sevmesini, paylaşmasını…

Oysa şimdi kış, yıl 2007, ne de çabuk geçiyor yıllar, uçarcasına…

Bir bir yitiriyoruz sevdiklerimizi, şimdi onlar gökyüzünden bizi izliyorlardır diye düşünüyorum.

Her biri yıldız olup yerlerini aldılar gökyüzünde Sabahat Hanım gibi…