Sabahattin Tuncer'in resime bakışı...

....Kimi sanatçıda derin bir anlam kaygısı öne çıkar. Bu biraz da bakılanın,görülenin ardındaki anlamı açıga çıkarma kaygısıyla beslenir. Şiirsel düzlem, lirizm apaçık durur tuvalin içinde.

Ressam Sabahattin Tuncer için aslolan, önceligi olan,üstüne gidilen; bu derinlerde kalan anlamdan çok, görünürde olanın, yani görülenin gören tarafından bir kez daha yaratılmasıdır. Görülene, bakılana bıkıp usanmadan yeni bir gerçeklik kazandırmanın ugraşıdır.

Objenin bu yeniden, yeniden objeleştirilmesi sırasında resimsel dilin,yani sanatın kendisinin sorunsal edilip, analitik yaklaşımla çözümlenmesi sanatçının kaygısıdır. Bu kaygının biri plastik, digeri felsefi olmak üzere iki yüzü vardır.

Sabahattin Tuncer'in resimlerinde "hakikat anı"nı yakalamaya çalışan bir yüzey ayrıştırması, bakan ile bakılan arasındaki gerilim/kavga ve bunun sonucu olarak da devinimi ve durallıgı aynı anda kucaklayan bir "açılma" duygusu dikkat çeker.

Resminin satır aralarında Dostoyevski'nin "agırlıgı" açıkça okunur. (her ne kadar Dostoyevski hayatı hep kurtarmış olsa da) Bu noktada sanatçının varlıgı nasıl anladıgı ve buna baglantılı olarak "güzellik"anlayışı üstüne düşünmek, sorular sormak gerekecek kanısındayım.

(Devam edecek)