Sabır

"Zaman" diyordu büyükler, her şeyin ilacı zaman. Boyun eğdik ve bekledik; umutla, sabırla sıkıntıların geçeceği hani derin bir soluklanma anının geleceği vakti bekledik. İmtihan bu ya, bizim sınavımız zorlu oldu. Sabrımızı zorladı umutlar, beklentiyi düşürdük yine de umutları beslemeyi ihmal etmedik. Çoğu Zaman öfkemize yenik düşüyorduk, beşer ya dayanamıyorduk kimi Zaman.. Bir hayli ter döktük, ecel terleri gibi. Artık sıkıntıdan her şey sanki üst üste geliyor gibiydi. Çıkış yolu aradıkça daha çok batıyor gibi çırpındıkça boğuluyorduk. 

 

Herkesin gündelik bir yaşantısı, telaşı varken bir de onlara vaziyeti izah etmek koyuyordu insana. Anlayış göstermek bir yerden sonra tekrar sinirleri aksettiriyor, bilinçsizce sevdiklerimizi üzer olmuştuk. Nihayetinde edilen dualar, kılınan nafile namazlar, dilimize elimize hakim olalım diye tutulan oruçların yüzü suyu hürmetine olacak ki hayırlı bir haber almıştık. Hatrı sayılır bir haber olmamakla birlikte bize haddinden fazla neşe katmıştı. Öyle ki düştüğümüz durumun henüz daha ilk basamağında olduğumuzu, önümüzde dağ gibi dertlerin olduğu çoktan unutmuştuk. Ey büyük Rabbim, sabırsız kullarına ihsan buyurduğun için hamd olsun dedik daha da bir Tefekkür ile vaziyetin nihayetini gözledik.

 

 

 

Devam edecek...