Sadece bir an...

Bakan bir gözde hem ölümü, hem yaşamı görmek. Bir gözde ölümü, diğerinde yaşamı olarak değil. Aynı gözde görmek ölümü ve yaşamı. Birinin bittiği yerde diğerinin başladığını, bu yaşanılası birbirimizi ittiğimiz hırpaladığımız dünyada var olmak adına yaptıklarımızı gördüm.

Bundan sonra hayatın ne getireceğini ve ne götüreceğini bilememek gibi. O yüzden değilmidir zaten bazen getirmek ile götürmek kavramlarını birbirine karıştırmamız.

Bir kadın gördüm bugünlerde, Bana bugünü, yarını ve dünü düşündürten. Diğer kadınlarda gördüğümden ne fazlası ne eksiği vardı gözlerinde gördüğümün.
Hayat belki onun için hiç başlamamıştı, ve tam da bitmemişti.

Ümitlerini rafa kaldırmıştı. Belki uzanmıştı raftan indirmek için ama o da yarım kalmıştı.

Bir Kadın gördüm. Diğer kadınlarla aynı kader paylaşıyordu. Ama diğer kadınlar onunla aynı kader paylaşmıyorlardı belki.

Bir kadın gördüm. Bir gözde ölümü ve yaşamı barındırmanın nasıl bir duygu olduğunu ya da nasıl bir duygu olabileceğini düşündüm kendi hayatımda (!) Bu duygunun içimi nasıl acıttığını hatırladım ve o gözle beraber doldu gözlerim. Nemlendi.

Bir kadın gördüm, tek gözde olgunlaştığını gördüm. Niçin farklı olduğunu gördüm. Diğer kadınlardan neden farklı olduğunu gördüm. O kadının gözlerinde kadının kocasının ölümünü gördüm. Onun hayatının durduğu veya yeniden başladığı noktayı gördüm.

Ölmüş bir adama kızgınlığı var gözlerinde, belki hırsı. Değermiydi sorusu belli ki boğazında kalmış soramamış, ne kendisine ne çevresine ne de kocasına. Hayatının başından beri var olması gerekirken yaşam için çabaları şimdiye neden kaldığını açıklayamıyor.

Bir Kadın gördüm, ve o kadının gözlerinde var olma çabalarını, ve bütün kadınlarıda gördüm o kadında. O kadın biraz ben, biraz o biraz buydu.
Sevgilerimle