Sadece dans mı?

''Ne olur anne hadi gel artık. Bak neredeyse iki yıl oluyor sen hala gelip izlemedin beni!''
Kızım haklıydı. 2 yıldır dans eğitimi alıyordu ve ben hala zaman ayırıp O’nu izleyememiştim. Evdeki çalışmaların dışında sahnedeki performansını görememiştim.
Nihayet dün gece bunu başardım!
Eğitim aldığı dans hocalarının nezaretinde hafta içi toplanıp eğitim salonundan başka bir mekanda, pratik yapıyorlardı.
Çalıştıkları tür salsa, bachata ve la rueda... Hem kıvrak, hem duygusal figürler var. Partnerli danslar hepsi de.

Topluluk üyeleri yavaş yavaş gelmeye başladılar. Sanırım yaşça en küçük üye benim kızım. Ama bakıyorum boyca en uzun olanı O. Ve uzun boyu burada O’na dezavantaj sağlıyor. Boyuna uygun partner bulamamak gibi. Yine de erkek üyeler gelip sırayla dansa kaldırıyorlar kızımı. Bu arada kızımı pür dikkat izlerken diğer dansçıları da izlemem gerekiyor. Çünkü dans konusunda pek bilgim yok. Kızımın ne kadar ilerleme kaydettiğini ancak diğer dansçıları da izleyerek tespit edebiliyorum. En beğendiğim dansçılar meğerse hocalarıymış. Üstelik Dünya şampiyonasında da yarışmışlar!

Bir taraftan onları izlerken bir taraftan da düşünüyordum. Kızım bunu hemen farketti ve yanıma geldiğinde ''anne bu ne ciddiyet böyle'' diyerek beni kendime getirdi. Öyle ya eğlenceli bir mekandaydım.

Fakat ben onları izlerken hem kendi beceriksizliğime kızıyordum hem de dansın aslında hayata dair tüm kavramları içinde barındırdığını düşünüyordum. Çok isterdim salsa ya da tangoyu öğrenebilmeyi. Fakat sanırım sporcu olmamdan dolayı bende o esneklik yok. Gençliğimde lisanslı atlettim. Oysa dans için çok daha estetik ve yumuşak olmak gerekiyor. Lisanslı basketbolcu olan kızımda da aynı eksikliği gördüm. Kıvraklığı daha azdı diğerlerine göre. Bu kıvraklığı ve estetiği hayatta değişen şartlara uyum olarak düşündüm bir an. Hayatta da sahnedeki gibi rahatça figür değiştirebiliyorlar mıydı acaba bu gençler?

Dikkatimi çeken bir diğer nokta da çiftlerin uyumuydu. Genellikle erkekler yönlendiriyordu bayan dansçıları ama estetik ve kıvraklık bayanlarda göz dolduruyor ve dansı güzelleştiriyordu. Erkek egemen toplum misali. Dansa davet de erkek dansçılardan geliyordu. Bayan dansçılar gelenek üzerine davet bekliyorlardı. Bu platformda da bu geleneğin yıkılmamış olması bana ilginç geldi doğrusu.

Ancak uyumlu çiftlerin birbirlerini yönlendirip hataları çabucak kapatmalarını da görebiliyordum. Ve hatasını düzeltmeye yardımcı olunan taraf partnerine sıcacık bir gülümsemeyle karşılık veriyordu. Tıpkı gerçek hayattaki çiftlerin birbirine uyumu ve hata telafisi konusunda hoşgörüsü vardı bu dans pistinde de.

Bitmeyen bir enerji ile çok eğlenerek dans ediyorlardı. Çiftler sürekli değişiyor ve pratik artıyordu. En ilginç çift de benim kızım ve İtalyan dansçı Felix’di. Felix’in veda gecesiydi aynı zamanda o gece. Kızım grubun en uzun boylu bayanı, Felix’de en kısa boylu beyiydi. Ancak yine de çok eğlenerek ve uyum içinde dans ediyorlardı. Birbirlerinin dilini anlamasalar da sergiledikleri uyum bana evrensel barışın çok da hayal olmadığı gerçeğini hatırlatıyordu. Eğer amaç insanca paylaşımsa işte dil, din, cinsiyet, milliyet farketmeden bir uyum gözler önündeydi. Hatta bir ara Afrikalı bir gencin kısacık hip hop şovu da geceye renk katmıştı ki, bu bana evrensel barış için umut olabileceğini hatırlatıyordu; hatta iyimser tarafım kalmıştı demek ki insanlık için. Amaç insanca paylaşımsa tabi ki...

Gecenin sonuna doğru grubun son şovu için hazırlanan plaketler veriliyordu. Kızım o şov grubunun içinde değildi. Ondan daha sonra başlayanlar bile plaketlerini aldılar. Kızım biraz üzgündü, yeterince zaman ayıramadığından o gruba dahil olamadığını söylüyordu. O’na üzülmemesi gerektiğini, bir lise öğrencisi olarak imkanlarının ancak bu kadar olduğunu hatırlattım. Önünde daha uzun yıllar vardı ve sevdiği bir etkinliği sorumluluklarına göre sırasıyla götürdüğünde mutlaka başarılı sonuçlara ulaşacağını hatırlattım. O bu ara yine uzun boyundan dert yandı, partner bulması zorlaşıyormuş ve şov grubunda partneri olması gerekiyormuş. İçimden ah kızım dedim, bugün boyun sorun olur partner bulmana, yarın da huyun! Ama mutlaka uygun birileri çıkacaktır senin de karşına.Ve danstaki uyum gibi hayatta da uyumlu bir partnerle, azimle ve birbirini tamamlayarak yaşamak şansın olur umarım.

Ben yine bunca eğlence arasında beynimi yormuştum bu türlü uzayan düşünceler zincirinde. Ama gece biterken yüzümde huzurlu bir gülümseme vardı. Biraz da kıskanmıştım onları, keşke ben de o sahnede olabilsem diye. Biraz denesem hiç olmazsa adımları öğrenmeye çalışsam yapabilir miyim acaba? Denemeden bilemem tabi, ama onlar kadar olmasa da bir iki figür için kızımdan yardım isteyeceğim sanırım. Hiç yapmamaktansa iki adım olsun ilerleyebilmek de bir kazanımdır hayatta. Hem hayatta hem de dansta!