Şafak Türküsü 'nün çelik yürekli yazarı; Nevzat Çelik..

Aşık olduğumda doğdum ikinci kez

 

{ Nevzat Çelik }

 

Anadan doğma şairdir kimileri..

Resmine dizeler sığdırabilenlerdendir.. Çocuksanız, okumayı da henüz öğrenmemişseniz; evde, sokakta ömürlerden nasıl çaldığı anlatılan mahpusu onun resimlerinden öğrenebilirsiniz;  şiirlerin arasına serilen, en az onlar kadar acı resimlerinden...

 

 

Okumayı öğrendiğindeyse umudu.. Şairin düş denizinden geçen, elinde kovası kumdan kale yapmaya giden her bir çocukluk sizinkidir..

 

Kendisini tanımlarken; " Bir yanda yangın vardı, bir çağ yangını.. Herkese şu ya da bu oranda bir pay düşüyordu bu yangından.. Kıyısında, köşesinde yananlar vardı.. Bir de tam ortasında yananlar! Ben, yangının tam ortasında, hem de hiç yakınmadan yananları, etiyle kanıyla, özlemleri, kavgaları ve umutlarıyla duyurmak istedim.." diyordu yiğit, namuslu, onurlu ve dirençli..

 

Şafak Türküsü ile tanışmamız Ahmet Kaya ile tanışmamızın hemen ertesine denk gelir sanırım.. Bıyıklarımızın yeni yeni terleme dönemleri.. Bilincimizin ufka açıldığı us 'umuzun dünyaya, hayata ve insana dair kaygılar ile ışıldadığı dönemlere.. Çağ yangını içerisinde savrulup giden ülkemizin apolitize nesillerinden, kayıp nesillerinden olmamak adına uğraş verdiğimiz dönemler..

 

Ne olur işçi kadınım 
az yumuşak dik, 
şu kefenin yakasını..

 

"Asacaklar çocuğu" diyordu büyüklerimiz Nevzat Çelik ' e dair, kıyacaklar yine genç bir fidana.. Düşecek toprağa üreten bir dimağ yine, sistem kendine muhaliflere herdaim yaptığını yapacak ve susturmak için en keskin yolu seçecek; idam etmek!.. 

 

İmza kampanyaları.. Gazetelerde boy boy ilanlar.. İmza kampanyaları.. Sessizliğin öfkesi..

 

Şükür ki idam edilmedi.. Ve elbette; iyi ki!..

 

O 'nun dizelerinde Aşk dillenir bazen;