Sağı solu belli olmayanlardanım!

Dün, Ankara’ya giderken almış olduğum kitabı kütüphaneye götürdüm! Biraz geç oldu ama “hocam sizin kitap doğurdu!” diyerek Muzaffer Ağabeyin yeni çıkan“ÖRT Kİ ÖLEM”adlı kitabından iki tane verdim!

“İkiz mi doğurdu?” Diye sormadı tabi!

Sorsaydı!

“Tek yumurta ikizi hem de!” Diyecektim!

Kütüphane çıkışı çay içesim geldi!

Çay içerken elli bir yıldır aklıma gelmemiş bir şey aklıma geldi!

“Belki solak değilsin Ahmet?” Diye içimden geçirdim!

“Belki annen, biricik evladının yüzde onlar sınıfından olması için kundaktan hep sol elini çıkarmış, emziği hep sol eline vermiş dolayısıyla seni sol ele alıştırmıştır!”

Olamaz mı?

Çıkardım cebimden kalemi ve ömrümde ilk defa sağ elime alarak masanın üzerindeki kâğıda “Asoşıetitpres” yazdım!

“Tanrım yazabiliyorum!”

O ara telefonum çaldı!

Telefonu da sol kulağıma götürdüm! Bu da ilk defa oluyordu!

“Alo!”

Ses gelmiyordu! Baktım ters tutmuşum!

“Alo! Buyrun!”

“Neredesin Ahmet!”

Sesi de iyi duyabiliyordum!

“Ne oldu Osman?”

“Hani geliyordun?”

“ Dur lan geliyoruz işte! Çayım bitmedi!”

“Burada içerdik!”

“Gene içeriz!”

Gittiğimde Osman’a durumu anlattım!

“Osman; oğlum, ben aynı zamanda sağlakmışım lan!”Dedim sevinçle!

“Senin ne olduğun belli değil zaten!” Dedi bana!

“Ne biçim konuşuyorsun lan!” Dedim!

“Sağın solun belli olmuyor demek istedim!” Dedi!

Eve geldiğimde belki de on kişiyi aradım! Hep de sol kulağıma götürüyorum telefonu! Sağ elimde kalem, önümde de kâğıt!

Sağı solu belli olmayan yüzde birlik dilime dahil oluyorum!