Sağolasın yan komşum

Ne güzel bir pazar günü!
Uzun zamandan sonra ne güzel gülen yüzüm!
Sabah erkenden neşe ile kalkmak ne güzel! İşe gitmek için bile olsa:)))

Efendim, sıra ile geldi hepsi şu son bir ayda. Önce grip, sonra böbrek taşı ağrılarım, şimdi de nezle. Ama öyle böyle değil, hapşır hapşır durmuyor mübarek, bu yaşıma geldim böyle şey görmedim.

Neyse, nezle olduk diye işe gitmeyecek halimiz yok, yani böyle bir lüksüm yok. İşler günlü, bugün yapmadın yarın işin biter alimalah.

Kalktım sabah erken, müziğim kulağımda yürüdüm geldim işe. Önce bakayım dedim gazetelere neler oluyor alemde. Medyatava sitesinde Oray Eğin ile ilgili haber dikkatimi çekti. Bir yıla yakındır yazmayan Oray Eğin, açtığı kişisel blog sitesinde yazmaya başlamış, ilk olarak da yeni kaybettiği babasıyla, ölüm ve yalnızlık duygusuyla ilgili yazmış. Çok dokundu, içime işledi, güneşli bir pazar sabahında belki yapılacak en son işti böyle bir yazı okumak, ama oldu bir kez, hem hayatın da gerçekleri bunlar elbet.

İşimi yaparken bir yandan radyo dinliyorum. Harika, cıvıl cıvıl müzikler çalıyor DJ kız. Durmadan da, pazar gezmesi yapanları yayına alıyor, "Bu havada evde durulmaz, hadi herkes dışarı" gibi cümleler kuruyor. Mola veriyorum arada ve Facebook'a bakıyorum, ne göreyim, millet poz poz fotoğraflar yayınlamış, mobil yayına vermiş maşallah:))) Her bir tanıdığım bir mesire (!) yerinde.

Hiiiççç keyfimi bozmadan işime dönüyorum, bir an önce bitsin de ben de kendimi atayım dışarıya, en azından gün batmadan kısa da olsa şöyle bir yürüyeyim değil mi ama?
Neyse ki planladığımdan önce bitirip attım kendimi sokağa. Yürüdüm geldim evimin marketine:) Küçük bir alışveriş ve hadi bakalım mutfağa, yemek yapılacak. Bu arada hapşırık bitmedi tabi, durmaksıızn hapşırıyorum.

Kapıyı açarken yan komşumdan gelen yüksek sesli müzik yayını aklımı çeldi, Ferdi Özbeğen Kandil'i söylüyordu. Pazar ruhuna ne kadar uygun olduğunu düşündüm o anda. Yıllar var ki dinlemedim bu şarkıyı. Arşivimde de var, fakat şimdi ben de aynısını çıkarıp çalsam olmayacak. Geçtim CD rafımın karşısına, çektim Zeki Müren'in Kahır Mektubu'nu. Zeki Müren söylüyor ben yemek yapıyorum. Yıl 1983, Mudanya'dayız ablamlarla birlikte. Eniştem arabasının teybine koymuş Kahır Mektubu'nu bangır bangır bağırtıyor. Temmuz sıcağı ve o zamanlar tertemiz olan Mudanya sahili...

Bilen bilir, Kahır Mektubu pek uzun pek kahırlı bir şarkılar toplamıdır. Dolayısıyla yemek yapımı süresine eşit geldi yani.

Hızımı alamadım, ne kadar eskilerden şarkı şarkıcı varsa döktüm saçtım ortalığa, ne Füsun Önal'ı kaldı ne Nilüfer'i ne Tanju Okan'ı. Penceremin önünde kahvemle birlikte bir sigara yaktım, dinledim, dinledim, dinledim...

O şarkıları ilk dinlediğim günleri yaşadım, şarkıcıların o günkü hallerini anımsadım, güldüm.
Vallahi ne iyi geldi, sağolasın yan komşum:)))