Sahneye çıkmak delilik mi?

Bazıları için belki de anlaşılmaz bazıları için ise yaşamış oldukları bir tecrübedir sahneye çıkmak. Benim için ve belki de birçok sanatçı için sahneye çıkmak aslında gerçek anlamda bir delilik. Halbu ki yapacak o kadar çok iş varken, ve oturup birilerinin bizi güldürmesini beklemek varken neden biz en önde ve çoğu zaman yalnız başımıza insanları güldürmek için uğraşıyoruz? Dışardan birçok kişi ya başka işin mi yok? Deseler de sahnede delirmenin ve hayatı sahnede yaşamanın kadar güzel bir duygu olmadığını söylemek istiyorum. Derdinizi unutup sahneye çıkmanızı başka bir boyuta geçmek olarak da açıklayabilirim. Bu boyutun adını ne koyarsanız koyun ama benim için delilik olan sahne yaşamım, yolcuğuna Çin coğrafyasında devam ediyor.

Burada önceden ne okuduğumu yazmayayım ama epey yüklü derecede diploma ve yabancı dilden sonra sahnede kendimi bulmayı delilikten başka hangi kelime ile açıklayacağımı inanın bilmiyorum. Büyük usta Cem Yılmaz'da sahneyi delilik olarak görenlerin başında geliyor. Elbette ki sahneye çıkmayan ya da en azından profesyonel olarak bu alanda çalışmayanlar bir anda "Hadi canım sende." Deseler de, sahnede bazen onlarca bazen ise yüzlerce insanın önünde olmak kadar deli bir duygunun olmadığına inanıyorum. Özellikle geçmişinizde okuduklarınız almış olduğunuz her türlü farklı eğitim ile insanların sizden doktor ya da avukat olmasını beklerken bir anda sahne ışıklarının altında yaşamaya başlamanın başla türlü bir açıklaması da zaten olamaz.

Herkesin gözlerini size çevirdiği ve "Hadi bizi güldür." Dercesine gözlerinizin içine baktığı tek kişilik oyunlarda sahnede sadece kendi başınıza verdiğiniz bir mücadele anlamına da geliyor bu delilik. Perde arkasında kalbiniz yerinden çıkacakmış gibi atıyor ve sahneye ayak basar basmaz kendinizi bir anda insanların önünde hikayeler anlatıyor buluyorsunuz. Eğer kitleniz benimkisi gibi yabancı ve Çinliler ise daha da deliriyorsunuz. Daha önce "Stand Up" kelimesini sadece ayağa kalkmak olarak bilen insanlara onların tipine hiç benzemeyen koca burnunuz ve kıllı vücudunuzla oynadığınız oyunlar karşısında Çinliler Avatardaki canlıları görmüş gibi oluyorlar. Ne yapacaklarını şaşıranlar, sorulara cevap veremeyenler ve onlarca farklı insan manzarası bir anda önünüzde beliriveriyor.

Sanki başka bir gezegenden gelmiş bir yaratığın onların dilinde şov yapmasına benziyor işte bu delilik. Halbu ki sadece Tekirdağ'ın Hayrabolu ilçesinden gelen bir delinin hikayesi dinledikleri. İşte bu delilik rüzgarı ile çıktığınız sahnede heyecan bir anda en uç noktaya ulaşıyor ve anlattığınız hikayeler yavaş yavaş algılanmaya başlayıp seyircinin gülmeye başlamasıyla içinizde tarifi olmaz bir mutluluk ortaya çıkıyor. Sevişmeden orgazm olabileceğiniz tek yer olan sahne bir anda sizin için bir zevk sarayına dönüşüyor. Kendi dertlerinizden uzaklaşıyor ve insanları da bambaşka dünyalara götürüyorsunuz.

Gözlerden fışkıran mutluluk sizi sardıkça aldığınız bu enerji ile hikayeleriniz gelişiyor ve seyirciler kendilerinden geçiyorlar. Kısa bir süreliğine de olsa dünyanın dışına çıkıyorsunuz ve hayal ile gerçek arasında bir dünyada yolculuk yapıyorsunuz. Sanırım dünyanın en güzel deliliğine de böyle imza atıyorsunuz. Birçok büyüğümüzün bize doktor, avukat veya başka bir meslek edinmemizi söylediği bu dünya da ben şovmen olarak tam bir deliliğe imza atıyorum. " Rıfat sen harbiden delirmişssin." Dediğim günlerde olmuyor değil.

Şimdi yeni bir deliliğe imza atmak için sıradaki şovu bekliyorum. Kah televizyonda kah sahnede Asya'da taaaa Çin'de başlamış olduğum bu yolculuk Tayvan adasında yoluna devam ederken arkamda gülen insanlar bıraktığıma mutlu oluyorum ve deli olarak yaşamaktan da oldukça zevk alıyorum. Yolunuz buralara düşerse sıradaki oyunuma sizleri de bekliyorum. Belki beraber deliririz.

Hepinize iyi bayramlar ve en güzel günler, gülmekten ne olursa olsun sakın vazgeçmeyin.

Rıfat KARLOVA

Tayvan/ Taypey

www.rifatkarlova.com