Sahte mutluluk çabaları

Mutluluk; yayan sözcüklerin içinde salınırken, boğucu sohbetlerin içindeyken, yaşamın bir ucunda bilinciniz hiç sizi bırakmaz.. İçinizdeki öze dürüst olmadığınız sürece, maskeleriniz sizi yalnız bırakmaz.. Mutluluk oyunları sürdürmeye devam edersiniz kendinize.. En önemli şeye saygısızlık edersiniz..
İç dünyanızda ki özünüze..

İletişim kurarken karşımızdakinin göstermiş olduğu sosyal dış dünyayı görürüz.Ama gösterilen bu sosyal yüzün arkasında başka anlamlar da bulunabilir..Mesela;içinde bulunduğumuz ortama uygun maskeler yaratabiliriz..İç dünyamızdakileri saklamaya çalıştığımız zamanlar, bu maskelere ihtiyaç duyduğumuz anlardır..
Kendi iç dünyamızı saklayarak bir sürü maskeler edinmiş oluyoruz..Birsürü maskemiz oluyor. İç dünyamızın üzerine kapatıyoruz bu maskeleri..Sonra ne oluyor?

İçimizdekileri saklamaya çalışırken yaşamın anlamını kaybediyoruz..İçimizdeki öze yabancılaşıyoruz..İçimizde karışıklık, korku ve yalnızlık hakim oluyor..Ve başlıyoruz bocalamaya.Bunu kimsenin bilmesine izin vermiyoruz, zayıf yanlarımızı bilsinler istemiyoruz..İç dünyamızdaki yalnızlığı göstermek istemiyoruz başkalarına..O yüzden parlatılmış maskelerin arkasına gizleniyoruz..Gösterişli yüzlerin arkasına..
Ve gittikçe daha da kopuyoruz özümüzden..Yaşamın anlamını yine içimizdeki özde bulabiliriz..Yaşadığımız hayat anlamlıysa, parlatılmış yüzlere gerek kalmaz..İhtiyaç duymayız onları takmaya..Anlamı, içimizdeki yorumlarda buluruz..
*İkinci yüzüm sen gül biraz
Ben ağlayacağım
Havadan sudan konuş biraz
Ben deli gibi
Aşık olacağım.
İkinci yüzüm
İşine gücüne bak sen
Ben şiir yazacağım
Dosyalar aç
Tezkere yaz
Dostlara bile duyurmadan
Ben öleceğim yine biraz
İkinci yüzüm
Yolda kaldı iki gözüm
Ekmek getir bana biraz..* (Bülent Ecevit)

İçimizdekileri yaşamımıza katmalıyız..Davranışlarımıza yansıtmalı ve kendimize karşı dürüst davranmalıyız..Sözlerimiz ve davranışlarımızdan ötürü yargılanacağımızı düşünür ve çekiniriz dile getirmeye..Birbirimize karşı güven duymasını öğrenmeliz..Güven duymadığımızda ilişkilerimizde, dürüstlük ve açık sözlülük yerine yalan yanlış şeyler yön verir..Doğallıktan uzaklaşır ve yine maskelerin ardına saklanmak durumunda kalırız..
Dışarıdan tanırız birbirimiz..Görebildiğimiz kadar..Hiç bakmaya cesaret etmemişizdir maskelerin ardındaki iç dünyalara..
İnsanız sonunda..İhtiyacımız var, olmalıda parlatılmış yüzlere..Özümüzden kopmadan, maskelerin esiri olmadan yürütebilsek..İkinci yüzlere ihtiyaç duymasak..Her an birşey olucakmışcasına, elimizde maskelerimizle ortalarda gezinmesek..
İçimizdeki BİZ'i kandırmamış olsak..
Ve biran gelse ikinci yüzlere hiç ihtiyacımız olmadığını anlasak..Saf ve çocuksu yüzlerimizi yansıtsak keşke aynalara...