Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

02 Haziran '20

 
Kategori
Anılar
 

Şair Ahmet Arif '&i Anmak

Terketmedi sevdan beni

Aç kaldım, susuz kaldım,

Hayın, karanlıktı gece

Can garip can suskun

Can param parça

Ve ellerim, kelepçede

Tütünsüz, uykusuz kaldım,

Terketmedi sevdan beni…

 

Bunlar şair Ahmet Arif’ nin dizeleridir.

 

  Ahmet Arif Diyarbakır’ın yetiştirdiği ünlü şairlerimizdendir.    Tıpkı Süleyman Nazif, tıpkı  Ziya Gökalp ve tıpkı Cahit Sıtkı Tarancı gibi. Bunlardan başka  Sezai Karakoç  ve Ali Emiri’ yi de   unutmamak gerekir. Bunların hepsi milli ve unutulmaz değerlerimizdendir.

 

Ahmet Arif, 21 Nisan 1925 yılında Diyarbakır’da doğdu.  Ankara Üniversitesi Dil, Tarih ve coğrafya Fakültesi Felsefe Bölümü’nde okurken ceza yasasının 141. Maddesine aykırı eylemde bulduğu için iki kez tutuklandı. (1950, 1952,1953), bundan dolayı fakülteyi bitiremedi. Cezaevinden çıkınca Ankara gazetelerinde düzeltmen ve sekreter olarak çalışmaya başladı. Şiir ve yazılarıyla İnkılapçı Gençlik, Meydan, Seçilmiş Hikâyeler, Yeryüzü, Beraber, Yeni Ufuklar ( 1844- 1955),  yıllarda adı geçen yayın organlarında görüldü. Şiirleriyle toplumcu gerçekçiliğin şiirleriyle tanındı. Ahmet Arif’in şiirlerinde Anadolu insanının acıları, özlemleri, sevgileri, aşkları ve bu toprakta emek veren insanların alın teri vardır.  Hapishanelerde olduğu günlerde şöyle bir şiir yazıyor Ahmet Arif:

 

Haberin var mı?

Demirkapı, kör pencere,

Yastığım, ranzam, zincirim,

Uğruna ölümlere gidip geldiğim,

Zulamdaki mahzun resim,

Haber var mı?

Görüşmecim, yeşil soğan göndermiş,

Karanfil kokuyor cıgaram

Dağlarına bahar gelmiş  memleketimin ….

                                                 ( İçerde )

 

Ahmet Arif, şiirlerini  “Hasretinden Prangalar Eskittim” adını bir kitapta topladı.  Bu kitap 1968’den bu yana 49 kez basılmıştır.  Şair Ahmet Arif’i 2 Haziran 1991 yılında aramızdan ayrıldı. Vefatının 29. yılında saygıyla ve rahmetle anıyoruz.    Sözümü  “ Ben Anadolu’yum “  şiiriyle bağlamak istiyorum.

 

BEN ANADOLU’YUM

 

Beşikler vermişim Nuh'a

Salıncaklar, hamaklar

Havva Anan dünkü çocuk sayılır

Anadolu’yum ben

Tanıyor musun?

Utanırım

Utanırım fukaralıktan

Ele, güne karşı çıplak...

Üşür fidelerim

Harmanım kesat.

Kardeşliğin, çalışmanın

Beraberliğin

Atom güllerinin katmer açtığı

Şairlerin, bilginlerin dünyalarında

Kalmışım bir başıma

Bir başıma ve uzak.

Biliyor musun?

Binlerce yıl sağılmışım

Korkunç atlılarıyla parçalamışlar

Nazlı, seher-sabah uykularımı

Hükümdarlar, saldırganlar, haydutlar

Haraç salmışlar üstüme.

Ne İskender takmışım

Ne şah, ne sultan

Göçüp gitmişler, gölgesiz!

Selam etmişim dostuma

Ve dayatmışım...

Görüyor musun?

 

Nasıl severim bir bilsen.

Köroğlu'yu

Karayılanı

Meçhul Askeri...

Sonra Pir Sultanı ve Bedrettini.

Sonra kalem yazmaz

Bir nice sevda...

Bir bilsen

Onlar beni nasıl severdi.

Bir bilsen, Urfa'da kurşun atanı

Minareden, barikattan

Selvi dalından

Ölüme nasıl gülerdi.

Bilmeni mutlak isterim

Duyuyor musun?

Öyle yakma kendini

Öyle mahzun, öyle garip...

Nerede olursan ol

İçerde, dışarda, derste, sırada

Yürü üstüne - üstüne

Tükür yüzüne celladın

Fırsatçının, fesatçının, hayının...

Dayan kitap ile

Dayan iş ile.

Tırnak ile diş ile

Umut ile sevda ile düş ile

                                        Ahmet ARİF

                   Hasretinden Prangalar Eskittim  / şiirler -1971

 

             Abdülkadir  Güler 

  02 Haziran   2020-  SÖKE

 
Toplam blog
: 2227
: 832
Kayıt tarihi
: 27.06.09
 
 

1946 Mardin ili, Kızıltepe ilçesi'nin Esenli köyünde doğmuştur. İlk ve ortaokulu Kızıltepe'de bit..