- Kategori
- Şiir
Şair gibiyim
yorgunkalemim
Şair gibiyim düşlerim yorgun,
Sayfalarda kayboluyor özlemlerim
Acımasız olmuş hayat ve yine hasret…
Bir yanımda sevinç, bir yanımda hüzün
Düşlerim yorgun, bedenim yorgun
Çaresizim biliyorum öylesine yaşamak
Şair gibiyim özlemlerin zirvesindeyim…
Aslında pembe tüm hayallerim
Umutsuz yarınlarım olmasa
Meçhullerde sanki geleceğim
Keşke ayrılıklar yol bulmasa
Bazen anlamlı bazen anlamsızım
Bazen tutarlı bazen tutarsızım
Şair gibiyim işte belki de ondandır…
Uçsuz bucaksız bu koca şehir
Bir anım bir anımı tutmaz mı hiç
Nefes almaz mı birazcık ta olsa yüreğim
Yorgun gözlerim dalmaz mı hiç uykuya
Dinlenmek bilmez mi yıpranmış şu bedenim…
Şair gibiyim işte uykusuz gözlerim
Halin nedir diye soran olmaz ki
Bir yanım yorgun, ayrılıklar can sıkar...
Bir ömrüm var kendimden bile habersizim
Belki de bir umut var yarınlarımı süsleyen
Karamsar değilim yine de umutla bakıyorum
Hep güzeli hayal ediyorum tüm içtenliğimle
Hep güzellikleri görüyorum gözlerimde
Şair gibiyim işte böyle yaşamaya alışmışım...
Yorgun Kalemim