Şairlik nedir ? 4 : Şairlik Yaratıcılıktır

Şimdi bazıları diyeceklerdir ki ; “haşa, sümme haşa ; bir tek yaratıcı vardır. O da Allahtır”. Bu söze Amenna.... Onu anladık. Ama biz biraz Eflatun’un “Mağara” ideasına bağlı kalarak, insanların cisimleri değil, onların gölgelerini algılayarak yaratabildiklerini söyleyeceğiz; diğer yandan yine aynı çağlarda oluşmuş, Aristo’nun katkıda bulunduğu “Mimesis” anlayışına bağlı kalarak; Allah yaratır, çevremizde onun yarattığı hakiki cisimler vardır, ama sanatçı onlara bakarak ancak taklit edebilir. Bir gerçek elma vardır, bir de elmanın resmi, bir de elmadan sözeden şiir... İşte biz o şiirden. O biçim yaratmadan söz ediyoruz. Yani bir bakıma suyunun suyu... 

Sanat taklit midir ; yoksa bir yaratma mıdır? Picasso’nun resimlerine bakın onlar neyin taklitidirler; hiç bir şeye doğru dürüst benzemezler. Ama yine de anlayanlar onlara milyonlarca dolar öderler, neden? 

Sanatçı yaratıcıdır. Hiç var olmayan bir şeyi yaratmaz ama, öylesine bir sentez yapar, öylesine yeni bir şey ortaya koyar ki, okuyan ona imrenir; “Vallahi helal olsun, daha önce, böyle bir şey görmedim, işitmedim...” der. Şair de yaratıcıdır. (Daha doğrusu yaratıcı olması beklenir) Öylesine bir biçim ve öz bireşimi ortaya koyar ki; o bütünlük, o ses, o lezzet, okuyanın kulaklarında hoş sadalar bırakır; tekrar tekrar okumak arzusu uyandırır. A .Kadir, bakın sevgilisine şiirinde nasıl sesleniyor: 

“Alır seni korum damla damla
suyuma, ekmeğime, aşıma,
kaygıma, sevincime, acıma,
umuduma, sabrıma, gücüme 

Alır seni bölerim parça parça,
dağıtırım topraklara, denizlere, geceye,
Açılır her sabah kapılar gözlerinde,
girerim ışıltılı, yemyeşil bir bahçeye” 

İşte şiir budur, sevgiye sevgi demeyeceksiniz, onu öylesine söyleyeceksiniz ki, anlayan iyi anlasın. Yaratıcılık, dili iyi kullanmak, etkili kullanmak, ustalıkla kullanmakla mümkün olur. 

Şiirde yaratıcılıkta şaşırtma vardır, oyun vardır, abartma vardır, çağrışımlar vardır; Çeşitli söz sanatları vardır. Şiirde yaratıcılık bir bakıma dili yeniden kurmadır. Dilin ustası olmadır. Bu da ancak dili çok iyi bilmek ve çok sevmekle mümkündür. Ondan sonraki kendiliğinden gelir. Ama çaba gerekir, hep çaba... Emek yoksa, yemek de yok..!