Sakın keşke deme!!

- Ağlıyooo!!

- Niye ağlıyorsa sanki..

Oysa sevgilin bile değildi. Hiç olmadı ki..

- Sevgilin bile değilse, neden arkasından yollara düşüp, perişan edersin ki kendini..

İlişkilerinin en çekilmez tarafı hani şu plotonik takınılanıdır. Uzaktan uzağa sadece nefes alışlarının dayanılmaz hafifliğinde erir yüreğin. Varlığından haberdar olunan yanlızca kendi kendindir. Diğer varlığın bu durumla uzaktan yakından bir alakası olmamakla birlikte garibin suçuda yoktur.. Ama sen düşündüğün kadar var edip çoğalttığın için sonunda parçalara ayıramaz ve bölemezsin. Bölsende üzerine bulaşır tozları. Takii yeni bir Aşk'a yelken açman gereklidir kurtulup silkelenmen için. Başka türlü kurtuluş pek görülmez.

Böyle bir durumla karşı karşıya kalan birine ne söylersen söyle, sözlerinin çokta bir anlamı yoktur o an için. Şimdilerde bir yakınımda işte böylesine plotonik takılmalar sonucunda karalar bağlamış durumda. Ne söylersem söyliyeyim gerçeği görmek istemiyor..

Üstüne üstlük birde;

- ''Sevgilisi var. Seviyorlarmış birbirlerini ve hatta nişanlanıcaklarmış'' demez mi... :))

İyi de suçlu kim?? Haberi bile olmadan sevdiğin mi? Yoksa severken bana mı sordun?

Tuhaf ama böylesine gerçeklerle az da olsa karşılaşıyorum işte.. Tabii bende suçlu değilim ama teselli ya medet!! gibi bir durumla yakından yakınen alakalıyım..

Orta sonda okurken Edebiyat Hocamız'a Aşık olmuştum.. Ama benim ki KİMSEYE ETMEM ŞİKAYET, AĞLARIM BEN İKBALİME söz konusunda öylesine bir plotonikleşme haliydi. Ama hala dün gibi aklımda bir garip hoşluk..

Seviyorsan!! Sevdiğine sevginden haberdar edeceksin.. Ne olursa olsun. Hoş olmasada sonu, sonunu uzatmadan sadece.. Ah keşke demiyeceksin!!