Sakladığım

İçimin sıkıntısını daha da arttıracağını bildiğimden saatimin sıktığı bileğimi saklıyorum kendimden. Peki ya gözlerimi nasıl saklayacağım zamandan, işte bunu bilmiyorum.

Akrep, koyu renkli vedaların vaktinde şimdi. Yelkovan peşi sıra takipte. Satır aralarından sızıyor gidişin zehri, hüznün acımtrak tadı kalıyor dilimin ucunda, hayat böylesi zamanlarda içimde başka türlü atıyor, daralıyor yüreğim, susuyorum.

Meğer bundanmış diyorum fark edemeyişimin umarsız tavrına şaşırarak. Bundanmış işte kaç zamandır üzerime yüklenen bu ağır kalabalık, dinmeyen baş ağrım, saçmalamalarım olur olmaz, geç kalışlarım, gerçeklerde kaybolup rüyalarda bulunuşlarım, hüzün üstü dalgınlığım, sığınışlarım sağa sola uçsuz bucaksız, ama hepsinden önce kendimden kaçışlarım, hep bu yüzden...

Unutmak değil bu diyorsun, olamaz. Ağzından çıkar çıkmaz unutuluyor oysa benden yana tüm kelimelerin. Ardından görünmez bir iz kalıyor, hiç gelmemişsin gibi...

İçimin sıkıntısını daha da arttıracağını bildiğimden saatimin sıktığı bileğimi saklıyorum gözlerimden. Peki ya gidişini nasıl saklayacağım kendimden, işte bunu bilmiyorum.