Saklambaç duvarı

Çocuktu kalbim

Ürkek martıların çığlığında acıktım şiir arası benliğine

Apansız saklandı güneş

Üşümelerin geldi ardım sıra

İnce kırılgan bir mum aralığı

Sensizliğin kadar ısındım...

Üfledim dört duvar gölgelerini

Çıplak kaldı mumun cılız ipliği

Yaka paça zifiri gizlerimden

Hangi yamana baksam

Kirpiklerin dikili

Yırtılır umudun

Kırıldı iğnelik kalbin tüm iğneleri

Şuursuzluğunda söküldüm...

Sert bir ağaç kabuğuydu bedenin

Sarıldım kollarım yettiğince

Kavuşulur bir yalnızlık daha kucakladım

Dökülen yapraklarını uzattım düşlerime göre

Anlamsızlığında gülümsedim hayatın

Susmalarımı aldın koynuna

Soyundu yokluğun

Sensizliğin kadar seviştim

Med_cezir ten uyumunda ağladın duydum

İki damla yaşın buluşmasıydı izlenen

Gıdıklanan ruhun çaresizliğinde gülüştük

Uzaktı mistik tek manzaram

Ben hep ufuk çizginde kaldım

Yazgılı gün batımında

Seni sağırlığın kadar dinledim,,.