Saklanıyorum avuçlarında

Gökyüzü aslında mavi değil. 
Ben sen uyanmadan, 
Sana bakmaya başlıyorum. 
Şu ramazan kandili gibi göğe asılmış güneş, 
Aslında sarı değil.
Dalga gibi yükselip kalkan
Göğüslerine konuyor
Saçlarım, rüyanda. 

 
Sen dışarı çıkmadan önce, 
Baloncu dedeyi uyandıran benim. 
Yine her öğleden sonra gördüğün, 
Salıncakta sallanan çocuğa, kağıt helvasını alan benim. 
Mahrem bir esaret yaşatıyorum sana, 
Biraz bencilim... 
Duvarları boyuyorum maviye geceleğin,  
Şu belediyeden kovulan işçiyim.
Açmadığın posta kutularında,
Zarflı, tozlu, mavi pullu,
Bir umut, içinde ellerinin.  
 
Tiyatromu izlemeye gelmiyor,  
Elbise askılığındaki mavi üniforma. 
Bir hayal kurmuyor, 
Barınaktaki şu fakir taka.
Bir kağıt, bir kalem, 
Beni kapının önünde bırakan uçurtma.
Sanki işgalcilerden kaçan bir kelebeğim, 
Saklanıyorum avuçlarında.   

Emre Erden/ Mavi Şair