Saklı Yüzler...

Emek Sinemasını oldum olası çok sevmişimdir. İstanbul'da bir salonla ayakta durmaya çalışan tek sinemadır. O kocaman kırmızı perdesi açıldığında sinemanın büyüsünü taşır gözlerimize. Emek Sinemasında bu akşam Saklı Yüzler'in galası vardı. Handan İpekçi 2001 yılında sıcacık bir filmle kucaklamıştı bizi: Büyük Adam Küçük Aşk. Saklı Yüzler ise bütçe yüzünden iki yılda tamamlayabildiği üçüncü filmi.

Bu filminde töre ve namus cinayetlerini irdelemiş. Ölüm fermanı imzalanmış Zühre'nin öyküsü. Doğar doğmaz bebeği öldürülen. Kızını öldüremeyip kendini vuran bir baba. Bir savcının kanatları altında başka bir kimlikle yaşama tutunan Zühre. Zaten ölmüş bir kişinin peşine bir belgeselle yeniden düşüş.

Filmin ilk yarısı gerçekten belgesel görüntüsünde. Tıpkı töre cinayetleri karşısında insanın yüreğine bir yumruk nasıl oturuyorsa, perdeden yansıyan durgun ve ağır görüntüler de insanın yüreğine öyle oturuyor. Çekimler karanlık bir zeminde, insan aydınlık bir sahne görmek için can atıyor. Film ara vermeden ikinci yarısına geçiyoruz ve temposu biraz daha hızlanıyor.

Eğitimli insan sayısı arttıkça böyle namus cinayetlerinin sona ereceğine inanan biri olarak, kız-erkek tüm çocuklarımızın eğitilmesi için yapılan eğitim kampanyalarına katılalım. Burda filmi beğenip beğenmediğim çok önemli değil. Bu zihniyetin değişmesi önemli. İyi seyirler...

Film bittiğinde perdede akan yazı :

"Namus Cinayetleri"nde bugüne kadar hayatını kaybeden kadınların sayısı bilinmiyor.

Kadın örgütleri, sivil toplum örgütleri ve meslek örgütlerinin uzun yıllar süren mücadelesi sonucu, 2005 yılının Haziran ayında yapılan değişiklikle, "Namus Cinayetleri"ni adeta teşvik eden Türk Ceza Kanunu'nun 462.maddesi değiştirilmiş, cinayeti işleyen, cinayete azmettiren ya da ölüm kararını alan tüm aile bireylerine ağır hapis cezaları getirilmiştir.

Ancak yasa değişikliğine rağmen bazı hakimler hala suçlulara "ağır tahrik indirimi" uygulayarak az ceza vermekte, çoğu genç kız ve kadın aileleri tarafından intihara zorlanmaktadır.