- Kategori
- Kişisel Gelişim
Salkım Söğüt
Bazen, sırtımızı dayayıp bir salkım söğüte, otururuz bir dağın yamacında. Ne kadar güzeldir aşağımızda uzanan o manzara! Harika bir bahçe, çiçek açmış kayısı ağaçları, gümüş renkli bir ırmak,...Bu nasıl bir iç huzurudur! Yaşadığımız herşey o kadar doğal, güzel, mutluluk ve huzur vericidir ki...Ne kolaydır alışmak, benimsemek. Öylece sessiz, dingin, kendimizle baş başa saatler geçiririz. Yönümüz hep ileri doğrudur ve çoğu zaman sırtımızı dönüp geride ne varmış bakmayı düşünmeyiz. Sırtımızı destekleyen o salkım söğüt, üzerimizde merhametli yeşil ışıklı yapraktan kollarının esintisiyle tatlı tatlı bizi serinletirken, kalın gövdesi sırtımızda sağlam, anne baba desteği gibi duruyorken; bu sevgili ağaç ebediyyen bizimdir ve hep bizimle olacaktır sanırız.
Sonra ilerleyen günlerden birgün o dağa yeniden gittiğimizde, dağın eteklerine bakındığımızda; şaşkınlıkla farkederiz ki, belki birisi kestiği için ya da herhangi bir sebepten, o merhametli dost ağacın yerinde yeller esiyordur. Sadece hüzün verici bir boşluk.
Gidip her zaman oturduğumuz yere oturduğumuzda da anlarız ki;" ıııh hayır". Hiçbirşey eskisi gibi değildir olamayacaktır artık. Eskiden O salkım söğüdün olduğu yere oturup uzaklara bakarız yine. Manzara aynı manzara, güneş aynı güneş, bahçedeki kayısı ağaçları vs. işte. Her şey aynı gibi görünse de kayıp olan bir şeyler vardır ve yazık ki, artık hiç birşey eskisi gibi değildir.
İşte dostlarımız, sevenlerimiz, hayatımızdaki salkım söğütler.
Varlığını telaş koşturma arasında hiç farketmediğimiz, arkamızı dönüp bakmadığımız ama varlığıyla bizi güvene, huzura, mutluluğa ulaştıran o sevgili insanlar. O salkım söğütler. Hani yokluklarını çoğu zaman ebediyyen kaybedince anladığımız.
Her canlı bir gün öleceğine göre, -klişe gibi gelecek belki ama- dostlarımızı, sevgi ve yakınlıkları derdimize derman olan o insanları kaybetmeden önce sevgimizle, ilgimizle saralım pamuklara. Onlara özenelim ki kalbin hiçbir köşesinde, vicdanımızda "keşke" ler kalmasın.
Yaratanın ışık ve sevgi üzerine kurduğu evrende, her bir nebze sevgiyle aydınlık, karanlığa karşı verdiği savaşta bir cephede daha kazansın.