Saman(Alaf) sepeti ile dedikodu

İnsanlar ahlaken yasak olmasına rağmen dedikodu yapmayı severler, kadınlar daha çok sever. Köylü kadınlar çeşme başında ekmek pişirirken fırın önünde, hayvanları sürüye katarken sığır önünde, komşusuyla kapı önünde, tarla yolunda bulabileceği her alanda ve zamanda dedikodu yapmaya bayılırlar.

Bir tatil gününde sabah erken uykudan kalkıştım ve fırından sıcak ekmek alarak kahvaltı yapmak istedim. Evimizden ekmek fırınına gidebilmek için, yokuş yukarı çıkmak gerekiyor. Yokuşu çıkarken biraz ilerde sırtlarında saman sepeti(yöresel olarak alaf sepeti de denir) hararetli hararetli konuşuyorlar. Sepet dediysek öyle küçük ve hafif bir şey olarak hayal edilmesin ağırlığı elli kg.dan aşağı gelmez. Yanlarından geçerken konuşmalarına devam ettiler ve eminim ki, beni fark etmediler bile.

Yoluma devam ederek sabah kahvaltısı için ekmekleri aldım ve döndüğümde yine aynı manzara duruyor, kadınlar konuşmalarını yani dedikodularını sürdürüyorlardı. Onların saman sepeti sırtlarında olduğu halde dedikodu yapmayı sürdürdüklerini fark ettiğim andan itibaren 20 dakika kadar geçmişti ve yerlerinde kımıldamadan heyecanla dedikodu yapmayı sürdürüyorlardı. Daha ne kadar zaman öyle devam ettiler bilemiyorum.

Yaşadıkları durumun mantıklı bir açıklamasını veya izah edilebilir nedenini benim bulabilmem imkânsız gözüküyor.

Hayal ürünü olmayan gerçekten tarafımdan yaşanmış ve bana çok ilginç gelen bu olayı sizlerle paylaşmak istedim.